Art. 77³. Nośnik informacji jako dokument

– dopuszczalność, wartość, ograniczenia

Wprowadzenie

W dobie powszechnego dostępu do smartfonów, kamer, dyktafonów i narzędzi cyfrowych nagrania audio i wideo stały się jednym z najczęściej przedstawianych dowodów w postępowaniach cywilnych. W niniejszym opracowaniu omówiono:

• podstawy prawne dopuszczalności nagrań jako dowodu,

• relację do art. 308 k.p.c. i art. 77[3] k.c.,

• ograniczenia wynikające z art. 247 k.p.c.,

• praktyczne kryteria oceny wartości dowodowej takich materiałów.

1. Dopuszczalność nagrań jako dowodu – brak generalnego zakazu

Polskie prawo cywilne nie zawiera ogólnego zakazu wykorzystywania nagrań audio lub wideo jako dowodów w sprawie. Zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c.), sąd może dopuścić dowód z każdego środka, który:

• umożliwia ustalenie faktów istotnych dla sprawy,

• nie został uzyskany z rażącym naruszeniem prawa (np. tortury, prowokacja).

Nagrania stanowią zatem dowód nieurzędowy, którego dopuszczalność ocenia sąd w kontekście konkretnej sprawy i okoliczności jego zdobycia.

2. Status nagrania w świetle art. 308 k.p.c. i 77[3] k.c.

a) Art. 308 k.p.c. – dowód z nośnika informacji

Nagranie może być przedstawione sądowi:

• jako plik cyfrowy (MP3, MP4, AVI),

• na fizycznym nośniku (pendrive, płyta CD/DVD),

• w postaci transkrypcji lub opisu.

Zgodnie z art. 308 § 1 k.p.c., taki materiał jest traktowany jak dokument elektroniczny. Sąd może żądać:

• oryginalnego nośnika,

• metadanych (data, urządzenie, lokalizacja),

• uzupełnienia o zeznania świadka lub biegłego.

b) Art. 77[3] k.c. – dokument w formie dokumentowej

Jeśli nagranie zawiera oświadczenie woli lub wiedzy zidentyfikowanej osoby, może być uznane za dokument w formie dokumentowej, pod warunkiem:

• identyfikowalności nadawcy wypowiedzi,

• trwałości nośnika i możliwości odtworzenia treści.

3. Ograniczenia dowodowe – art. 247 k.p.c.

Art. 247 k.p.c. ustanawia zakaz przeprowadzania dowodu ze świadków lub przesłuchania stron na fakt dokonania czynności prawnej, jeżeli ustawa wymaga dla niej zachowania formy szczególnej. Pojawia się pytanie:

Czy nagranie może obejść ten zakaz?

Przeważa pogląd, że nagranie nie jest dowodem z zeznań świadków,

Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium