Nośnik informacji jako dokument (art. 77[3] k.c.)
Kategoria:
Forma czynności prawnych (art. 73 – 81 k.c.)
W obecnym stanie prawnym wydruk strony internetowej, spełniający cechy określone w art. 77[3] k.c. powinien być kwalifikowany w świetle przepisów prawa materialnego jako dokument. Zgodnie z tym przepisem bowiem dokumentem jest nośnik informacji umożliwiający zapoznanie się z jego treścią. W przypadku wydruku informacja utrwalona jest w formie graficznej na materiale służącym do jego wykonania (najczęściej – jak w niniejszej sprawie - na papierze). Dokument, w świetle definicji kodeksowej, nie wymaga więc obecnie podpisu. Dla przyjęcia, że zapis informacji stanowi dokument konieczne jest jednak spełnienie takich cech jak utrwalenie informacji na nośniku i możność odczytania tej informacji. Niekiedy wskazuje się też na to, że utrwalona informacja powinna być efektem myśli ludzkiej a jej zapis powinien być sporządzony w celu „dowodowym” (a więc stanowić utrwalenie pewnego stanu rzeczy, czy też oświadczenia w celu jego udokumentowania, dającego możność późniejszego odtworzenia czy posłużenia się nim jako dowodem utrwalonego zdarzenia).
Niewątpliwie cechy te są spełniane przez wydruki utrwalające (na papierze) odtworzoną w danym momencie treść zapisaną cyfrowo, dostępną dla użytkowników Internetu (komunikat wyświetlany na ekranie urządzenia połączonego z siecią internetową). Wydruk zawiera więc informację w rozumieniu art. 77[3] k.c., sporządzony jest przez osobę, która dokonuje selekcji tej informacji (decyduje o dokonaniu wydruku a zatem dokumentuje pewien stan, za jaki należy uważać treść strony internetowej). Niewątpliwie też wydruk pozwala na odczytanie zapisanej informacji i służy celom dowodowym w podanym wyżej znaczeniu, co pozwala na przypisanie mu cech dokumentu w rozumieniu przepisów prawa materialnego.
Kwalifikując wydruk jako dokument w rozumieniu przepisów prawa materialnego należy wskazać na właściwe przepisy prawa procesowego pozwalające na przeprowadzenie dowodu z takiego dokumentu. Obecnie przeprowadzenie dowodu z dokumentu następuje na podstawie art. 243[1] k.p.c. albo na podstawie art. 308 k.p.c. w zależności od cech konkretnego środka dowodowego.
Wyrok SA w Szczecinie z dnia 30 grudnia 2019 r., I ACa 672/19
Standard: 37496 (pełna treść orzeczenia)
Współcześnie wysyłanie wiadomości za pośrednictwem poczty mejlowej stanowi najbardziej rozpowszechniona formę korespondencji, w tym wymiany dokumentów. Zgodnie z art. 77[3] k.c., dokumentem jest każdy nośnik informacji umożliwiający zapoznanie się z jej treścią.
Wyrok SA w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2019 r., VI ACa 879/18
Standard: 32955 (pełna treść orzeczenia)
Definicja dokumentu w rozumieniu art. 77[3] k.c.art. ta jest bardzo szeroka i obejmuje swoim zakresem wszystkie możliwe nośniki informacji, zarówno te tradycyjne (papier), jak i nowoczesne, w tym elektroniczne, np.: twardy dysk komputera, serwer, poczta elektroniczna, płyty cd, dvd, dyski przenośne, pendrive'y itd. Istotne jest to, aby taki nośnik zawierał informację, bowiem nośnik bez informacji nie jest dokumentem i dotyczy to tak dysku twardego, jak i czystej kartki papieru. Nie jest też istotne dla definicji dokumentu, czy informacja ma znaczenie prawne, a zatem wywołuje skutki prawne, czy jest oświadczeniem woli, czy oświadczeniem wiedzy.
Pojemność znaczeniowa określenia "nośnik informacji" użytego w art.art. 77[3] k.c. jest tak duża, że może obejmować nie tylko wszystkie znane ustawodawcy formy czynności prawnej oraz wszystkie współczesne techniki "stwierdzenia pismem", lecz również każdy "nietrwały" sposób utrzymania (zachowania, zatrzymania, uchwycenia) informacji w celu zapoznania się z jej treścią. Nośnikiem informacji jest jakikolwiek materiał bądź urządzenie umożliwiające zapoznanie się z jej treścią.
Treść art. 77[3] k.c. prowadzi do wniosku, że zawarta w tym przepisie definicja dokumentu jest zbieżna ze znaczeniami tego pojęcia funkcjonującymi w języku potocznym.
Wyrok WSA w Warszawiez dnia 14 marca 2019 r., III SA/Wa 873/18
Standard: 37492 (pełna treść orzeczenia)
Nośnik z nagraniem audycji telewizyjnej jest dokumentem zawierającym zapis obrazu i dźwięku w rozumieniu art. 308 k.p.c. Sąd Apelacyjny podkreśla, że dokumentem jest każdy nośnik informacji umożliwiający zapoznanie się z jej treścią (art. 77[3] k.c.). Nośnikiem owym nie musi być przedmiot składany do akt (USB czy płyta CD), lecz może nim być także zapis na serwerze strony pozwanej, o ile - jak w niniejszej sprawie - znany jest link umożliwiający odtworzenie zapisanych na serwerze informacji. Oznacza to, że oddalenie przez Sąd I instancji wniosku powódki o przeprowadzenie dowodu z nagrania wideo z materiałem " (...)" dostępnego na stronie internetowej, link do której został wymieniony w punkcie 4b) pozwu nastąpiło z naruszeniem art. 308 k.p.c. w zw. z art. 77[3] k.c. oraz art. 227 k.p.c.
Wyrok SA w Warszawie z dnia 25 października 2018 r., V ACa 1480/17
Standard: 32956 (pełna treść orzeczenia)
Dokumentem w znaczeniu materialnego, ale i procesowego prawa cywilnego, jest każdy nośnik, który umożliwia zapoznanie się z zawartą na nim informacją (art. 77 [3] k.c.). Mogą nim być zatem również kserokopie, o ile tylko zawarta jest w nich myśl ludzka . Jeżeli nadto znajduje się w nich tekst i jest możliwe ustalenie osoby, od której on pochodzi (określonej przez ustawodawcę jako „wystawcę dokumentu”; patrz – art. 243 [1], pkt 7), to stosuje się do nich art. 243 [1] i nast. k.p.c. (art. 243 [1] k.c.). Zasada ta nie rozciąga się na normę z art. 245 k.p.c., bowiem z uwagi na brak formy pisemnej lub elektronicznej, nie można przyjąć, że osoba, której podpis widnieje na kserokopii złożyła oświadczenie w niej zawarte (patrz: art. 243 [1], pkt 9). Ustalenie autorstwa dokumentu nie może w takich przypadkach zostać poczynione w oparciu o domniemanie, lecz o ogólne reguły dowodowe obowiązujące w procedurze cywilnej.
Wyrok SA w Białymstoku z dnia 24 sierpnia 2018 r., I ACa 405/18
Standard: 32958 (pełna treść orzeczenia)
Niepodpisane wydruki pozostają dokumentem w znaczeniu powszechnej na gruncie prawa cywilnego definicji dokumentu sformułowanej w art. 77 [3] kpc.
Wyrok SA w Gdańsku z dnia 18 maja 2017 r., V ACa 484/16
Standard: 32961 (pełna treść orzeczenia)