Art. 77³. Nośnik informacji jako dokument

Wprowadzenie

Wprowadzenie art. 77[3] k.c. w 2016 r. stanowiło istotny punkt zwrotny w procesie cyfryzacji prawa cywilnego. Przepis ten ustanawia nowoczesną, funkcjonalną definicję dokumentu jako „nośnika informacji umożliwiającego zapoznanie się z jej treścią”. W konsekwencji dokumentem może być zarówno kartka papieru, jak i e-mail, nagranie audio, czy wiadomość w komunikatorze. Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie praktycznych kryteriów uznania dokumentu elektronicznego za środek dowodowy oraz omówienie związanych z tym problemów.

1. Zakres dokumentów elektronicznych jako środków dowodowych

Zgodnie z art. 77[3] k.c., dokumentem może być dowolny nośnik informacji, niezależnie od materiału czy formy zapisu. W praktyce sądowej oznacza to dopuszczalność przedstawienia m.in.:

• wiadomości e-mail,

• wiadomości tekstowych (SMS, komunikatory: WhatsApp, Messenger, Signal),

• nagrań rozmów telefonicznych lub spotkań (audio/wideo),

• plików tekstowych (PDF, DOCX, TXT),

• zrzutów ekranu (np. rozmów lub zawiadomień),

• wiadomości systemowych lub komunikatów z platform elektronicznych (np. Allegro, OLX, ePUAP, bankowość elektroniczna).

Dokumentem nie musi być tekst – może to być informacja przekazana obrazem lub dźwiękiem, o ile spełnia funkcję informacyjną i umożliwia percepcję treści.

2. Przesłanki uznania dokumentu elektronicznego

Aby sąd mógł uznać dokument elektroniczny za dopuszczalny i relewantny dowód, muszą być spełnione trzy zasadnicze warunki:

1. Informacja musi być utrwalona – czyli możliwa do wielokrotnego odtworzenia (np. wiadomość SMS, nagranie audio).

2. Musi istnieć możliwość zapoznania się z jej treścią – informacja nie może być zaszyfrowana lub niedostępna.

3. Treść musi mieć znaczenie prawne – tj. dotyczyć faktów lub czynności mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

Nie ma wymogu formalnego, aby dokument elektroniczny był podpisany, ani żeby spełniał określony standard techniczny.

3. Problemy z autentycznością i integralnością

Autentyczność – dotyczy pytania: kto złożył dane oświadczenie?
Integralność – dotyczy pytania: czy treść dokumentu została zmieniona po jego utworzeniu?

W kontekście dokumentów elektronicznych te kwestie są szczególnie istotne. Przykładowe problemy:

• brak jednoznacznej identyfikacji nadawcy wiadomości,

• możliwość edycji zrzutów ekranu,

• brak metadanych pozwalających ustalić czas lub źródło

Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium