Art. 59. Uznanie umowy za bezskuteczną
Kodeks cywilny
W razie zawarcia umowy, której wykonanie czyni całkowicie lub częściowo niemożliwym zadośćuczynienie roszczeniu osoby trzeciej, osoba ta może żądać uznania umowy za bezskuteczną w stosunku do niej, jeżeli strony o jej roszczeniu wiedziały albo jeżeli umowa była nieodpłatna. Uznania umowy za bezskuteczną nie można żądać po upływie roku od jej zawarcia.
- Bezskuteczność umowy na podstawie art. 59 k.c.
- Granice podmiotowe i przedmiotowe bezskuteczności względnej na podstawie art. 59 k.c.
- Roczny termin na żądanie uznania umowy za bezskuteczną (art. 59 zd. ost.)
- Współuczestnictwo konieczne bierne w razie dochodzenia roszczenia z art. 59 k.c.
- Nieważność czynności prawnej sprzecznej z zasadami współżycia społecznego, naruszającej prawa osób trzecich
- Sentencja wyroku uwzględniającego powództwo na podstawie art. 59 k.c. i art. 527 k.c. (konkretyzacja wierzytelności)
- Ochrona bezwzględnych praw rzeczowych na podstawie art. 59 k.c.
- Ochrona na podstawie art. 59 k.c. w razie bezwarunkowej umowy sprzedaży zawartej z pominięciem prawa pierwokupu
- Obowiązek wydania wszystkiego w razie zbycia rzeczy przez zleceniobiorcę (art. 740 i art. 59 k.c.)
- Odpowiednie stosowanie art. 59 k.c. do umowy zbycia udziału w spółce z o.o. zawartej bezwarunkowo
- Roszczenie z art. 59 k.c. przeciwko rzekomemu spadkobiercy (art. 1029 k.c.)
- Zbieg roszczeń z art. 527 k.c. i art. 59 k.c.
- Pokrzywdzenie wierzycieli przez dłużnika i wierzyciela alimentacyjnego; fikcyjne procesy (art. 59 k.c. i art. 527 k.c.)