Skutki wyroku uwzględniającego powództwo z art. 59 k..c.; granice bezskuteczności względnej

Specyfika instytucji uregulowanej w art. 59 k.c. polega na tym, że w jej ramach dochodzi do rozszerzenia skuteczności roszczenia, które – z definicji – jest skuteczne przeciwko określonej osobie (osobom).

Uprawniony na podstawie art. 59 może wyegzekwować zadośćuczynienie roszczeniu kosztem osoby trzeciej, która nie jest w stosunku do niego zobowiązana. Efekt ten ma nastąpić dzięki sankcji, jaką stanowi bezskuteczność względna umowy.

Ograniczenie bezskuteczności do stosunku między uprawnionym a zobowiązanym oznacza, że umowa pozostanie w mocy między stronami i wobec osób trzecich, w szczególności wobec innych wierzycieli uprawnionego, nawet tych, dla których – podobnie jak dla powoda – była krzywdząca.

Bezskuteczność względna stwarza jedynie fikcję prawną w stosunku do osoby wymienionej w orzeczeniu, polegającej na przyjęciu, że dana rzecz nadal wchodzi do majątku osoby obowiązanej.

Wyrok SA w Szczecinie z dnia 16 listopada 2016 r., I ACa 463/15

Standard: 80068 (pełna treść orzeczenia)