Bezskuteczność umowy na podstawie art. 59 k.c.

Przyznanie na podstawie art. 59 k.c. ochrony roszczeniu osoby trzeciej oznacza, że przysługuje jej uprawnienie do realizowania go tak, jakby zaskarżona przez nią czynność nie miała miejsca (postanowienie SN z 1 marca 2017 r., IV CSK 198/16).

Do przesłanek ochrony przewidzianej w art. 59 k.c. należą:

• zawarcie umowy między dwiema osobami,
• całkowita lub częściowa niemożliwość zaspokojenia roszczenia osoby trzeciej, wywołana tą umową oraz
• świadomość obu stron umowy, że osobie trzeciej przysługiwało roszczenie, które umowa czyni niemożliwym do zaspokojenia.

Wyrok SN z dnia 12 maja 2021 r., IV CSKP 33/21

Standard: 71118 (pełna treść orzeczenia)

Zobacz glosy

Uregulowanie objęte art. 59 k.c. służy ochronie realnego wykonania zobowiązania. Przedmiotem tej ochrony jest roszczenie polegające na możliwości żądania określonego zachowania od oznaczonej osoby, korzystnego dla uprawnionego. Chronione roszczenie musi istnieć w chwili dokonywania czynności uniemożliwiającej jego realizację, a także w chwili wydania wyroku i być skonkretyzowane.

Do przesłanek ochrony przewidzianej w art. 59 k.c. należą: zawarcie umowy między dwiema osobami, całkowita lub częściowa niemożliwość zaspokojenia roszczenia osoby trzeciej, wywołana tą umową oraz świadomość obu stron umowy. Przyznanie ochrony roszczeniu osoby trzeciej oznacza, że przysługuje jej uprawnienie do realizowania go tak, jakby umowa nie została zawarta.

Postanowienie SN z dnia 1 marca 2017 r., IV CSK 198/16

Standard: 13094 (pełna treść orzeczenia)