Zbieg roszczeń z art. 527 k.c. i art. 59 k.c.
Bezskuteczność względna umowy na podstawie art. 59 k.c. Zbieg roszczeń ze skargi pauliańskiej
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Roszczenie dochodzone na podstawie art. 531 § 2 k.c. jest całkiem innym roszczeniem niż to, które znajduje swoje źródło i uzasadnienie w art. 59 k.c., choćby zostało ono wyrażone w postaci identycznie brzmiącego żądania procesowego. Oba roszczenia wymagają od stron innych dowodów i wykazania wystąpienia innych przesłanek.
Wyrok SN z dnia 29 stycznia 2009 r., V CSK 282/08
Standard: 66786 (pełna treść orzeczenia)
Podstawowym argumentem na rzecz wyłączenia możliwości zbiegu art. 59 i art. 527 i n. k.c. jest teza, że art. 59 k.c. dotyczy tylko takich sytuacji, w których w realizacji roszczenia przeszkadza samo wykonanie zawartej później umowy, a nie spowodowanie niewypłacalności zobowiązanego, a więc niemożność zaspokojenia roszczenia ma być bezpośrednim skutkiem wykonania umowy.
Przepis art. 59 k.c. chroni zatem realne wykonanie świadczenia. Natomiast przy skardze pauliańskiej sam fakt dokonania określonej czynności prawnej nie narusza bezpośrednio żadnych praw wierzyciela, powoduje to dopiero skutek w postaci niewypłacalności dłużnika. W rezultacie przeciwnicy zbiegu omawianych przepisów wskazują, że art. 59 k.c. dotyczy ochrony roszczeń niepieniężnych, natomiast skarga pauliańska służy ochronie roszczeń pieniężnych, które w sensie jurydycznym mogą być zaś zawsze wykonane.
Wyrok SN z dnia 4 marca 2008 r., IV CSK 465/07
Standard: 48594 (pełna treść orzeczenia)