Art. 214. Odroczenie rozprawy. Skazanie strony na grzywnę

Kodeks postępowania cywilnego

§ 1. Rozprawa ulega odroczeniu, jeżeli sąd stwierdzi nieprawidłowość w doręczeniu wezwania albo jeżeli nieobecność strony jest wywołana nadzwyczajnym wydarzeniem lub inną znaną sądowi przeszkodą, której nie można przezwyciężyć.

§ 2. Sąd może skazać na grzywnę stronę, jeżeli powołała się w złej wierze na nieprawdziwe okoliczności, które skutkowały odroczeniem rozprawy.

§ 3. Jeżeli nieprawdziwe okoliczności, które skutkowały odroczeniem rozprawy, zostały powołane w złej wierze przez pełnomocnika strony, sąd może go skazać na grzywnę.

Komentarze orzeczniczeAnalizy

SP (AI)opracował Jacek Ignaczewski przy wykorzystaniu narzędzia AI ChatGPT (OpenAI): Odroczenie ze względu na naruszenie 7- dniowego terminu zawiadomienia o rozprawie

1. Wprowadzenie i ratio legis

Zgodnie z art. 149 § 2 k.p.c., zawiadomienie o terminie rozprawy powinno zostać doręczone stronie (a jeśli działa przez pełnomocnika – jej pełnomocnikowi, na podstawie art. 133 § 3 k.p.c.) co najmniej na 7 dni przed terminem rozprawy, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Przepis ten ma na celu zagwarantowanie stronom realnej możliwości przygotowania się do udziału w rozprawie, zarówno pod względem organizacyjnym, jak i merytorycznym. Naruszenie tej gwarancji może prowadzić do istotnych skutków procesowych.

2. Charakter prawny terminu i jego znaczenie

Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 9 grudnia 2022 r., II CSKP 720/22, termin określony w art. 149 § 2 k.p.c. nie ma charakteru dyspozytywnego – nie może być dowolnie skracany. W sprawach wymagających pilnego rozpoznania może zostać zastosowany krótszy termin (3 dni), ale i ten musi być zachowany, a jego naruszenie stanowi uchybienie.

„Termin tygodnia, a w sprawach wymagających pilnego rozpoznania – termin trzech dni, z których zachowaniem zawiadomienie o rozprawie (wezwanie) powinno dotrzeć do strony, nie może być skracany. Stwierdziwszy, że ten termin nie został zachowany, sąd powinien odroczyć rozprawę na podstawie art. 214 § 1 k.p.c.”
(zob. m.in. wyroki SN: I PK 149/05, II CR 118/80, III CRN 411/73)

3. Skutek naruszenia – uchybienie procesowe, a nie nieważność

W orzecznictwie utrwalony jest pogląd, że naruszenie art. 149 § 2 k.p.c. nie stanowi z automatu pozbawienia strony możności obrony jej praw (czyli przesłanki nieważności postępowania z art. 379 pkt 5 k.p.c.), ale może stanowić uchybienie procesowe, jeżeli miało wpływ na wynik sprawy:

Naruszenie art. 149 § 2 k.p.c. przez zbyt późne doręczenie zawiadomienia o rozprawie nie stanowi pozbawienia strony możności obrony swych praw, jest jednak uchybieniem procesowym, mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.

Tym samym skutki naruszenia nie są automatyczne – strona musi wykazać,

Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium

Reklama