Odroczenie rozprawy

Wykorzystywanie przez stronę uprawnienia do żądania odroczenia rozprawy w celu opóźnienia postępowania stanowi naruszenie powinności działania w postępowaniu w sposób rzetelny i zgodny z zasadą lojalności wobec strony przeciwnej (art. 3 k.p.c.). Takie działanie stanowi nadużycie uprawnień procesowych i nie korzysta z ochrony.

Wyrok SN z dnia 11 maja 2018 r., II CSK 457/17

Standard: 66428 (pełna treść orzeczenia)

Przepis art. 214 § 1 k.p.c stanowi realizację zasady jawności (art. 9 k.p.c.), ustności (art. 210 § 1 k.p.c.) i bezpośredniości postępowania sądowego. Obecność stron na rozprawie ma charakter fakultatywny i jej brak nie tamuje przeprowadzenia czynności procesowych. Jednocześnie strona ma prawo do uczestniczenia w posiedzeniu jawnym, co znaczy, że powinna być o nim prawidłowo zawiadomiona. Uchybienie temu obowiązkowi nie może być konwalidowane przez doręczenie odpisu protokołu rozprawy obrazującego przebieg postępowania dowodowego (wyrok SN z dnia 5 czerwca 2009 r., I PK 19/09).

Art. 214 § 1 k.p.c. stoi na straży prawa do osobistego udziału w czynnościach procesowych, co wpisuje się w model sprawiedliwej procedury sądowej (wyrok TK z dnia 11 czerwca 2002 r., SK 5/02).

Powinność odroczenia rozprawy warunkowana jest co do zasady obiektywnymi okolicznościami, na które strona nie ma wpływu. Stąd ustawodawca zastrzega, że przeszkoda ma być nieprzezwyciężalna (wyrok SN z dnia 22 kwietnia 2008 r., II UK 218/07).

Postanowienie SN z dnia 13 listopada 2014 r., III PZ 10/14

Standard: 34088 (pełna treść orzeczenia)