Art. 246. Zażalenie na zatrzymanie
Kodeks postępowania karnego
§ 1. Zatrzymanemu przysługuje zażalenie do sądu. W zażaleniu zatrzymany może się domagać zbadania zasadności, legalności oraz prawidłowości jego zatrzymania.
§ 2. Zażalenie przekazuje się niezwłocznie sądowi rejonowemu miejsca zatrzymania lub prowadzenia postępowania, który również niezwłocznie je rozpoznaje.
§ 3. W razie uznania bezzasadności lub nielegalności zatrzymania sąd zarządza natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego.
§ 4. W wypadku stwierdzenia bezzasadności, nielegalności lub nieprawidłowości zatrzymania sąd zawiadamia o tym prokuratora i organ przełożony nad organem, który dokonał zatrzymania.
§ 5. W razie zbiegu zażaleń na zatrzymanie i tymczasowe aresztowanie można rozpoznać je łącznie.
- Konstytucyjny wymiar zatrzymania
- Pojęcie i rodzaje „zatrzymania” w ustawach karnych (zatrzymania procesowe i pozaprocesowe)
- Podstawy zażalenia na zatrzymanie
- Zatrzymanie niewątpliwie niesłuszne (art. 552 § 4 k.p.k.)
- Użycie siły fizycznej podczas zatrzymania lub w trakcie aresztowania
- Zażalenie na zatrzymanie, które nie doszło do skutku (art. 246 k.p.k. w zw. z art. 75 § 3 k.p.k.)
- Zawiadomienie o bezprawności zatrzymania organu przełożonego nad organem, który dokonał zatrzymania (art. 246 § 4 k.p.k.)
- Odpowiednie stosowanie art. 246 k.p.k. w warunkach art. 75 § 3 k.p.k.
- Zatrzymanie jako chwila powstania prawa do obrony
- Naruszenie prawa do wolności podczas zatrzymania i doprowadzenia do izby wytrzeźwień
- Informacje o powodach zatrzymania lub aresztowania, w tym o zarzucanym czynie zabronionym (art. 6 ust. 2 D. 2012/13)
- Udostępnienia osobie zatrzymanej lub aresztowanej lub jej obrońcy dokumentów, które są istotne dla skutecznego zakwestionowania zgodności z prawem zatrzymania lub aresztowania (art. 7 D. 2012/13)