Art. 1131. Zasady ustalania kontaktów z dzieckiem

Kodeks rodzinny i opiekuńczy

§ 1. Jeżeli dziecko przebywa stale u jednego z rodziców, sposób utrzymywania kontaktów z dzieckiem przez drugiego z nich rodzice określają wspólnie, kierując się dobrem dziecka i biorąc pod uwagę jego rozsądne życzenia; w braku porozumienia rozstrzyga sąd opiekuńczy.

§ 2. Przepisy § 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli dziecko nie przebywa u żadnego z rodziców, a pieczę nad nim sprawuje opiekun lub gdy zostało umieszczone w pieczy zastępczej.

Komentarze orzeczniczeKomentarze autorskieAnalizy

Jacek Ignaczewskisędzia Sądu Rejonowego w Olsztynie, twórca StandardówPrawa.pl., autor wielu publikacji z zakresu prawa rodzinnego i cywilnego.: Zasady ustalania kontaktów z dzieckiem w postępowaniu opiekuńczym

W komentarzu wykorzystano: J. Ignaczewski, Komentarz do spraw rodzinnych, Warszawa 2014 r.

Uwagi ogólne

Ustalenie kontatów z dzieckiek jest pewnym procesem, w którym władcze kompetencje sądu ustępują autonomi wolii rodziców. Jest to istotna wskazówka, która pokazuje, że inicjowanie postępowania dowodowego z udziałem np. świadków, bez szczegółowego informacyjnego wysłuchania rodziców, jest nie tylko nieprawidłowe, ale sprzeczne z komentowanym przepisem, który jasno określa tryb postępowania sądu w sprawach o ustalenie kontatów z dzieckiem. Dopiero w braku porozumienia rozstrzyga sąd opiekuńczy. Złożenie wniosku do sądu nie świadczy o braku porozumienia.

W klasycznym, cywilistycznym ujęciu rolą sądu jest rozstrzygnięcie sporu powstałego na tle łączącego strony stosunku prawnorodzinnego. Zupełnie inna jest rola sądu opiekuńczego. W prawie rodzinnym nie chodzi o rozstrzyganie sporów prawnych powstałych na tle stosunku rodzinnego. Spory mają charakter faktyczny, wynikający z najróżniejszych przyczyn, wśród których na czoło wysuwa się brak elementarnej komunikacji między rodzicami, zdolności do przezwyciężenia kryzysu, a także nieświadomość zaniedbań i nadużyć wychowawczych. Różne stanowiska, opinie poglądy, doświadczenia, a nie spór prawny, decyduje o tym, że, że sprawa trafia do rozstrzygnięcia przez sąd. 

Specyfiką spraw opiekuńczych jest ich charakter polegający na tym, że w tych postępowaniach, inaczej niż w klasycznym postępowaniu sądowym, nie chodzi o rozstrzygnięcie sporu prawnego. Podłożem spraw opiekuńczych z udziałem małoletnich dzieci są najczęściej:

1) konflikt między rodzicami; 2) brak współdziałania dla dobra dziecka; 3) zaniedbywanie potrzeb dziecka.

Postępowanie opiekuńcze powinien cechować diagnostyczny charakter. W pierwszej kolejności chodzi mianowicie o ustalenie w nim przyczyn, uwarunkowań i źródeł, które sprawiają, że rodzina działa dysfunkcjonalnie z nieuchronną szkodą dla małoletnich dzieci (funkcja diagnostyczna).

Realizując funkcję diagnostyczną, sądy rodzinne korzystają z opinii opiniodawczych zespołów specjalistów sądowych (OZSS), gdzie cała rodzina podlega badaniom z udziałem biegłych psychologów i pedagogów, czase i psychiatrów. Nie ma przeciwwskazań, aby biegli z punktu widzenia wiedzy psychologicznej i pedagogicznej ustosunkowali się 

Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium

Reklama
Standardy Baner
Standardy Baner
Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.