Mediacja rodzinna w sprawach o kontakty z dzieckiem
Konstytucyjny wymiar ochrony i pomocy rodzinie Zasady ustalania kontaktów z dzieckiem (art. 113[1] k.r.o.)
Trybunał odnotowuje, że prawo krajowe zapewnia szereg instrumentów, które mogą wspierać łagodzenie konfliktu między rodzicami oraz umożliwiać kontakt między dzieckiem a rodzicem nieposiadającym opieki nad nim. Jednakże prawo krajowe nie zapewnia mediacji w sprawach rodzinnych. Trybunał stwierdził już w podobnych sprawach dotyczących egzekwowania prawa do kontaktu, że mediacja cywilna “byłaby pożądana jako środek wspomagający współpracę między wszystkimi stronami w sprawie” (zob. Cengiz Kılıç przeciwko Turcji, nr 16192/06, 6 grudnia 2011). Trybunał odwołał się do Rekomendacji Komitetu Rady Ministrów nr R (98) 1 w sprawie mediacji rodzinnej (zob. par. 51 powyżej). Rekomendacja zapewnia, inter alia, że wykorzystanie mediacji rodzinnej „może przyczynić się do:
- poprawy komunikacji między członkami rodziny;
- obniżenia poziomu konfliktu między zwaśnionymi stronami;
- osiągnięcia polubownego rozwiązania;
- zapewnienia ciągłości kontaktów między rodzicami a dziećmi;
- zmniejszenia społecznych i ekonomicznych kosztów rozwodów dla zainteresowanych stron i dla państwa”.
W opinii Trybunału mediacja rodzinna może być skutecznym narzędziem do wdrażania prawa zastrzeżonego w art. 8 Konwencji. Jednakże, nie do Trybunału należy ocena, czy istniejące narzędzia będą wystarczające lub czy powinny zostać uzupełnione przez nowelizację prawa.
Kacper Nowakowski przeciwko Polsce (Skarga nr 32407/13)
Standard: 8436