Art. 109. Ograniczenie władzy rodzicielskiej

Kodeks rodzinny i opiekuńczy

§ 1. Jeżeli dobro dziecka jest zagrożone, sąd opiekuńczy wyda odpowiednie zarządzenia.

§ 2. Sąd opiekuńczy może w szczególności:

1) zobowiązać rodziców oraz małoletniego do określonego postępowania, w szczególności do pracy z asystentem rodziny, realizowania innych form pracy z rodziną, skierować małoletniego do placówki wsparcia dziennego, określonych w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej lub skierować rodziców do placówki albo specjalisty zajmujących się terapią rodzinną, poradnictwem lub świadczących rodzinie inną stosowną pomoc z jednoczesnym wskazaniem sposobu kontroli wykonania wydanych zarządzeń;

2) określić, jakie czynności nie mogą być przez rodziców dokonywane bez zezwolenia sądu, albo poddać rodziców innym ograniczeniom, jakim podlega opiekun;

3) poddać wykonywanie władzy rodzicielskiej stałemu nadzorowi kuratora sądowego;

4) skierować małoletniego do organizacji lub instytucji powołanej do przygotowania zawodowego albo do innej placówki sprawującej częściową pieczę nad dziećmi;

5) zarządzić umieszczenie małoletniego w rodzinie zastępczej, rodzinnym domu dziecka albo w instytucjonalnej pieczy zastępczej albo powierzyć tymczasowo pełnienie funkcji rodziny zastępczej małżonkom lub osobie, niespełniającym warunków dotyczących rodzin zastępczych, w zakresie niezbędnych szkoleń, określonych w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej albo zarządzić umieszczenie małoletniego w zakładzie opiekuńczo-leczniczym, w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym lub w zakładzie rehabilitacji leczniczej.

§ 3. Sąd opiekuńczy może także powierzyć zarząd majątkiem małoletniego ustanowionemu w tym celu kuratorowi.

§ 4. W przypadku, o którym mowa w § 2 pkt 5, a także w razie zastosowania innych środków określonych w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, sąd opiekuńczy zawiadamia o wydaniu orzeczenia właściwą jednostkę organizacyjną wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej, która udziela rodzinie małoletniego odpowiedniej pomocy i składa sądowi opiekuńczemu, w terminach określonych przez ten sąd, sprawozdania dotyczące sytuacji rodziny i udzielanej pomocy, w tym prowadzonej pracy z rodziną, a także współpracuje z kuratorem sądowym.

Komentarze orzeczniczeAnalizy

Europejski portal e-sprawiedliwość: Dzieci z Ukrainy – współpraca sądowa w sprawach cywilnych

Nota informacyjna przygotowana przez Europejską Sieć Sądową w sprawach cywilnych i handlowych.

Europejski portal e-sprawiedliwość

Agresja wojskowa Rosji na Ukrainę budzi obawy co do sytuacji dzieci będących uchodźcami, które zostały wysiedlone z Ukrainy do Unii Europejskiej. Problem staje się jeszcze bardziej złożony, gdy dzieci te są odseparowane od swoich rodzin – albo dlatego, że rodziny zostały w Ukrainie, albo dlatego, że są uchodźcami w innym państwie członkowskim.

Obecnie najpilniejszą sprawą jest zapewnienie ochrony tych dzieci przed ryzykiem przemocy, wykorzystywania, nielegalnej adopcji, uprowadzenia, sprzedaży lub handlu dziećmi. Z tego względu konieczne jest wykorzystanie instrumentów chroniących prawa tych dzieci.

W prawie europejskim i międzynarodowym istnieją instrumenty zapewniające ochronę dzieci, w tym specjalne przepisy dotyczące ochrony dzieci czasowo lub na stałe pozbawionych środowiska rodzinnego, w tym w sytuacjach nadzwyczajnych, takich jak konflikt zbrojny, oraz pomocy takim dzieciom.

W sprawach odpowiedzialności rodzicielskiej art. 8 rozporządzenia Bruksela II bis i art. 7 rozporządzenia Bruksela II ter stanowią, że jurysdykcję mają sądy państwa członkowskiego, w którym w chwili wniesienia pozwu lub wniosku dziecko ma zwykły pobyt. Sądy ukraińskie zachowują jednak jurysdykcję, jeżeli dziecko miało miejsce zwykłego pobytu w Ukrainie przed wysiedleniem. Co do zasady zmiana miejsca zwykłego pobytu wymagałaby pewnego czasu, a sąd musi ustalić, czy spełnione są określone wymogi]. W związku z tym dziecko ukraińskie wjeżdżające na terytorium UE prawdopodobnie przez pewien czas nie będzie miało miejsca zwykłego pobytu w UE, co sprawia, że w wielu przypadkach art. 8 rozporządzenia Bruksela II bis i art. 7 rozporządzenia Bruksela II ter nie mają zastosowania.

Art. 13 ust. 2 rozporządzenia Bruksela II bis i art. 11 ust. 2 rozporządzenia Bruksela II ter przewidują jurysdykcję w oparciu o obecność dziecka w przypadku dzieci, które są uchodźcami lub które zostały wysiedlone za granicę z powodu niepokojów w swoim kraju. W art. 52 ust. 2

Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium

Reklama