Art. 109. Ograniczenie władzy rodzicielskiej

Kodeks rodzinny i opiekuńczy

§ 1. Jeżeli dobro dziecka jest zagrożone, sąd opiekuńczy wyda odpowiednie zarządzenia.

§ 2. Sąd opiekuńczy może w szczególności:

1) zobowiązać rodziców oraz małoletniego do określonego postępowania, w szczególności do pracy z asystentem rodziny, realizowania innych form pracy z rodziną, skierować małoletniego do placówki wsparcia dziennego, określonych w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej lub skierować rodziców do placówki albo specjalisty zajmujących się terapią rodzinną, poradnictwem lub świadczących rodzinie inną stosowną pomoc z jednoczesnym wskazaniem sposobu kontroli wykonania wydanych zarządzeń;

2) określić, jakie czynności nie mogą być przez rodziców dokonywane bez zezwolenia sądu, albo poddać rodziców innym ograniczeniom, jakim podlega opiekun;

3) poddać wykonywanie władzy rodzicielskiej stałemu nadzorowi kuratora sądowego;

4) skierować małoletniego do organizacji lub instytucji powołanej do przygotowania zawodowego albo do innej placówki sprawującej częściową pieczę nad dziećmi;

5) zarządzić umieszczenie małoletniego w rodzinie zastępczej, rodzinnym domu dziecka albo w instytucjonalnej pieczy zastępczej albo powierzyć tymczasowo pełnienie funkcji rodziny zastępczej małżonkom lub osobie, niespełniającym warunków dotyczących rodzin zastępczych, w zakresie niezbędnych szkoleń, określonych w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej albo zarządzić umieszczenie małoletniego w zakładzie opiekuńczo-leczniczym, w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym lub w zakładzie rehabilitacji leczniczej.

§ 3. Sąd opiekuńczy może także powierzyć zarząd majątkiem małoletniego ustanowionemu w tym celu kuratorowi.

§ 4. W przypadku, o którym mowa w § 2 pkt 5, a także w razie zastosowania innych środków określonych w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, sąd opiekuńczy zawiadamia o wydaniu orzeczenia właściwą jednostkę organizacyjną wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej, która udziela rodzinie małoletniego odpowiedniej pomocy i składa sądowi opiekuńczemu, w terminach określonych przez ten sąd, sprawozdania dotyczące sytuacji rodziny i udzielanej pomocy, w tym prowadzonej pracy z rodziną, a także współpracuje z kuratorem sądowym.

Komentarze orzeczniczeAnalizy

Jacek Ignaczewskisędzia Sądu Rejonowego w Olsztynie, twórca StandardówPrawa.pl., autor wielu publikacji z zakresu prawa rodzinnego i cywilnego.: Transgraniczne umieszczenie dziecka w rodzie zastępczej

Umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej na terenie Unii Europejskiej reguluje Rozporządzenie Rady (UE) 2019/1111 z dnia 25 czerwca 2019 r. w sprawie jurysdykcji, uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich i w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej oraz w sprawie uprowadzenia dziecka za granicę (dalej. rozp). W art. 82 rozp wymaga się przed umieszczeniem dziecka w innym państwie członkowskim uprzedniej zgody właściwego organu w tym innym państwie. W tym celu poprzez organ centralny (ministerstwo sprawiedliwości) kieruje do organu centralnego państwa członkowskiego, w którym dziecko ma zostać umieszczone, wniosek o wyrażenie stosownej zgody.

Do wniosku należy dołączyć sprawozdanie na temat dziecka wraz z podaniem powodów, dla których proponuje się umieszczenie dziecka lub objęcie go opieką, informacje o wszelkich rozważanych środkach finansowania i wszelkie inne informacje, które uzna za istotne, takie jak przewidywany czas trwania umieszczenia. Rozporządzenie przewiduje rzeczywistą i skuteczną możliwość wyrażenia swoich poglądów przez dziecko w sposób bezpośredni lub za pośrednictwem przedstawiciela lub odpowiedniej jednostki (art. 21 ust. 1); dlatego też wniosek obejmuje również tłumaczenie stanowiska dziecka, a jeżeli zaniechano tej czynności, należy wskazać powody takiej decyzji.

Wniosek z załącznikami musi być przetłumaczony na język urzędowy państwa członkowskiego, do którego został skierowany.

Orzeczenie udzielające zgody lub odmawiające udzielenia zgody przekazuje się organowi centralnemu, który skierował wniosek, najpóźniej w terminie trzech miesięcy od otrzymania wniosku, chyba że nie jest to możliwe na skutek wyjątkowych okoliczności. W tym czasie sąd może umieścić tymczasowo dziecko w rodzinie zastępczej.

Jak stanowi rozporządzenie w art. 82 ust. 2 procedura zgody na umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej w państwie członkowskim nie jest wymagana, jeżeli, jeżeli dziecko ma zostać umieszczone u jednego z rodziców. Prawo krajowe nie przewiduje instytucji rodziny zastępczej sprawowanej przez jednego z rodziców, toteż wyłączenie to nie ma zastosowania. Państwa członkowskie mogą jednak postanowić, że ich zgoda przewidziana nie jest wymagana nie tylko w

Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium

Reklama