Art. 8. Odprawa pieniężna
Ustawa z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników
1. Pracownikowi, w związku z rozwiązaniem stosunku pracy w ramach grupowego zwolnienia, przysługuje odprawa pieniężna w wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 2 lata;
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy od 2 do 8 lat;
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy ponad 8 lat.
2. Przy ustalaniu okresu zatrudnienia, o którym mowa w ust. 1, przepis art. 36 § 11 Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio.
3. Odprawę pieniężną ustala się według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
4. Wysokość odprawy pieniężnej nie może przekraczać kwoty 15-krotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego w dniu rozwiązania stosunku pracy.
- Prawo do odprawy pieniężnej
- Charakter odprawy pieniężnej z art. 8 u.g.z.
- Współprzyczynienie się pracownika do rozwiązania umowy o pracę w trybie indywidualnych zwolnień
- Ustalenie okresu zatrudnienia przy ustalaniu prawa do odprawy pieniężnej
- Odprawa pieniężna w razie wypowiedzenia zmieniającego warunki pracy lub płacy
- Alternatywa rozłączna w zakresie dochodzenia odszkodowanie z tytułu nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę i odprawy pieniężnej
- Prawo do odprawy pieniężnej w razie przejęcia zakładu pracy w trybie art. 23[1] k.p.
- Ochrona odprawy pieniężnej przed potrąceniami
- Nienależnie pobrana odprawa pieniężna po przywróceniu pracownika do pracy (art. 8 u.z.g.)
- Prawo do odprawy pieniężnej dyrektora zakładu gospodarki komunalnej z tytułu grupowych zwolnień
- Prawo do odprawy pracownika samozatrudnionego z inicjatywy pracodawcy