Współprzyczynienie się pracownika do rozwiązania umowy o pracę w trybie indywidualnych zwolnień
Prawo do odprawy pieniężnej (art. 8 u.z.g.) Indywidualny tryb zwolnień (art. 10 u.z.g.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Odmowa przyjęcia nowych warunków płacy, a tym samym „współprzyczynienie się” pracownika do rozwiązania umowy o pracę, winno być oceniane w oparciu o obiektywne kryteria. Ocena należy do sądu rozpoznającego spór o odprawę i jest uzależniona od ustaleń faktycznych. Sąd dokonując takiej oceny powinien wziąć pod uwagę nie tylko interes pracownika, ale także i zakładu pracy.
Wyrok SR Szczecin-Centrum z dnia 14 kwietnia 2017r., IX P 613/16
Standard: 43915 (pełna treść orzeczenia)
W przypadku zwolnień indywidualnych konieczne jest ustalenie, czy pracownik nie współprzyczynił się do rozwiązania stosunku pracy. Problem ten wyraźnie wystąpił w orzecznictwie Sądu Najwyższego dotyczącym odmowy przyjęcia proponowanych warunków w wypowiedzeniu zmieniającym (zob. wyroki z dnia 9 listopada 1990 r., I PR 335/90, czy z dnia 12 sierpnia 2009 r., II PK 38/09). Problem ewentualnego współprzyczynienia się występuje także w przypadku rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron, w tym także dorozumianego. Odprawa nie przysługuje bowiem w przypadkach przyczynienia się pracownika do rozwiązania stosunku pracy, co wynika z art. 10 ust. 1 ustawy.
Problem ewentualnego współprzyczynienia się występuje także w przypadku rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron, w tym także dorozumianego. W związku z tym konieczne jest ustalenie w zakresie współprzyczynienia się powódki do rozwiązania umowy o pracę w drodze dorozumianego porozumienia stron. Okoliczność ta może bowiem okazać się decydująca o prawie do przewidzianej w ustawie odprawy pieniężnej. Odprawa nie przysługuje bowiem w przypadkach przyczynienia się pracownika do rozwiązania stosunku pracy, co wynika z art. 10 ust. 1 ustawy.
Wyrok SN z dnia 3 listopada 2010 r., I PK 81/10
Standard: 43907 (pełna treść orzeczenia)