Ustalenie okresu zatrudnienia przy ustalaniu prawa do odprawy pieniężnej

Artykuł 8 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami umów o pracę z przyczyn niedotyczących pracowników u.z.g. wysokość odprawy pieniężnej uzależnia od stażu pracy u danego pracodawcy. Prawo do odprawy w wysokości wynagrodzenia za okres trzech miesięcy przyznaje w sytuacji stażu pracy wynoszącego ponad 8 lat.

Na gruncie komentowanego przepisu sumowaniu nie podlegają wszystkie okresy zatrudnienia u danego pracodawcy. Odprawa należy się tylko za okres ostatniego nieprzerwanego zatrudnienia. Za tego rodzaju opcją interpretacyjną przemawiają względy celowości, gdyż świadczenie pieniężne w postaci odprawy ma w założeniu rekompensować pracownikowi utratę ostatnio zajmowanego miejsca pracy (tak też Baran K. W. Komentarz do ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, (w:) Zbiorowe prawo pracy. Komentarz, wyd. II). Przeciwna wykładnia, prowadziłaby do absurdalnych konsekwencji. Przykładowo można tu wskazać sytuację, w której pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy przez dziesięć lat, po czym rozwiązano z nim umowę o pracę w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. Pracownik ten został po kilku latach ponownie zatrudniony przez tego samego pracodawcę. Jednak po kilku miesiącach na skutek dekoniunktury gospodarczej zaistniała konieczność rozwiązania z nim umowy o pracę. W takiej sytuacji zaliczenie okresów zatrudnienia sprzed kilku-kilkunastu laty u danego pracodawcy przy wypłacie odprawy godzi w zasady racjonalnej wykładni prawa, prowadząc do nieuzasadnionego obciążenia finansowego pracodawcy.

Podstawy do przyznania powódce odprawy w żądanej wysokości nie może stanowić art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 13 marca 2003 roku. Przepis ten nakazuje stosować odpowiednio w tej materii regulację przyjętą w art. 36 § 1 [1] k.p. Oznacza to, że do okresu zatrudnienia u danego pracodawcy wlicza się pracownikowi również okres zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy, jeżeli zmiana pracodawcy nastąpiła na zasadach określonych w art. 23 [1] k.p., a także w innych przypadkach, gdy z mocy odrębnych przepisów nowy pracodawca jest następcą prawnym w stosunkach pracy nawiązanych przez pracodawcę poprzednio zatrudniającego tego pracownika.

Wyroku SR we Włocławku z dnia 20 marca 2013r., IV P 4/13

Standard: 10299