Art. 6. Krytyka prasową, prawdziwe przedstawianie zjawisk
Ustawa z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe
1. Prasa jest zobowiązana do prawdziwego przedstawiania omawianych zjawisk.
2. Organy państwowe, przedsiębiorstwa państwowe i inne państwowe jednostki organizacyjne oraz organizacje spółdzielcze są obowiązane do udzielenia odpowiedzi na przekazaną im krytykę prasową bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w ciągu miesiąca.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do związków zawodowych, organizacji samorządowych i innych organizacji społecznych w zakresie prowadzonej przez nie działalności publicznej.
4. Nie wolno utrudniać prasie zbierania materiałów krytycznych ani w inny sposób tłumić krytyki.
- Obowiązek prasy prawdziwego przedstawiania omawianych zjawisk (art. 6 Pr.Pras.)
- Wypowiedź dotycząca faktów albo ocenna, wartościująca (art. 6 ust. 1 i art. 41 Pr.Pras.)
- Fałszywa informacja jako okoliczność godząca w interes publiczny i prawo do informacji (art. 6 i art. 41 Pr.Pras.)
- Uchylenie bezprawności naruszenia dóbr osobistych publikacją prasową dowodem prawdy
- Wiadomość nieprawdziwa lub nieścisła w materialne prasowym (art. 31a Pr.Pras.) naruszająca dobra osobiste
- Krytyka prasowa;, odpowiedź na krytykę; utrudnianie krytyki (art. 6 i art. 44 Pr.Pras.)
- Dziennikarskie prawo do krytyki, rzetelność dziennikarska, zniesławienie medialne (art. 41 Pr.Pras.)
- Granice dopuszczalnej krytyki jako okoliczność wyłączająca bezprawność naruszenia dobra osobistego
- Działanie w społecznie uzasadnionym interesie jako okoliczność wyłączająca bezprawność naruszenia dobra osobistego
- Krytyka dzieł naukowych, artystycznych albo innej działalności twórczej, zawodowej lub publicznej (art. 41 Pr.pras.)
- Naruszenie dobrego imienia w tytule prasowym
- Granice dopuszczalnej krytyki w Internecie