Art. 196. Wyłączenie biegłego
Kodeks postępowania karnego
§ 1. Nie mogą być biegłymi osoby wymienione w art. 178, 182 i 185 oraz osoby, do których odnoszą się odpowiednie przyczyny wyłączenia wymienione w art. 40 § 1 pkt 1–3 i 5, osoby powołane w sprawie w charakterze świadków, a także osoby, które były świadkiem czynu.
§ 2. Jeżeli ujawnią się przyczyny wyłączenia biegłego wymienione w § 1, wydana przez niego opinia nie stanowi dowodu, a na miejsce biegłego wyłączonego powołuje się innego biegłego.
§ 3. Jeżeli ujawnią się powody osłabiające zaufanie do wiedzy lub bezstronności biegłego albo inne ważne powody, powołuje się innego biegłego.
- Powody osłabiające zaufanie do biegłego (art. 196 § 3 k.p.k.)
- Instytucjonalne powiązanie biegłego z organami ścigania a bezstronność
- Wcześniejsze leczenie oskarżonego (podejrzanego) przez biegłego lekarza psychiatrę
- Stosunki rodzinne, pokrewieństwo między biegłymi
- Biegły jako świadek ze słyszenia (relacja przeprowadzonego w ramach ekspertyzy wywiadu; art 196 k.p.k.)
- Relacjonowanie przez biegłego treści oświadczeń badanego dziecka (art. 196 i art 199 k.p.k.)