Art. 252. Zażalenie na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego
Kodeks postępowania karnego
§ 1. Na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego przysługuje zażalenie na zasadach ogólnych, chyba że ustawa stanowi inaczej.
§ 2. Na postanowienie prokuratora w przedmiocie środka zapobiegawczego zażalenie przysługuje do sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.
§ 3. Zażalenie na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego sąd rozpoznaje niezwłocznie, z tym że zażalenie na postanowienie w przedmiocie tymczasowego aresztowania nie później niż przed upływem 7 dni od przekazania sądowi zażalenia wraz z niezbędnymi aktami.
- Zażalenie na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego
- Zażalenie oskarżyciela posiłkowego na postanowienie co do środka zapobiegawczego
- Zaskarżalność zastosowania lub uchylenia tymczasowego aresztowania przez sąd odwoławczy (art. 426 k.p.k.)
- Zażalenie na postanowienie w przedmiocie wniosku o zmianę lub uchylenie środka zapobiegawczego
- Właściwość sądu do rozpoznania zażalenia na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego (art. 252 k.p.k.)
- Sąd rozpoznający zażalenia jako sąd odwoławczy w rozumieniu art. 464 k.p.k.
- Zakres kognicji sądu rozpoznającego zażalenie na tymczasowe aresztowanie
- Upływ terminu tymczasowego aresztowania a rozpoznanie zażalenia na postanowienie
- Rozpoznanie zażalenia innego obrońcy lub podejrzanego w kwestii prawomocnie rozstrzygniętej
- Uchylenie tymczasowego aresztowania przed rozpoznaniem zażalenia
- Wpływ zaskarżenia postanowienia na wykonanie postanowienia o tymczasowym aresztowaniu (art. 462 § 1 k.p.k.)