Art. 252. Przetrzymywanie zakładnika
Kodeks karny
§ 1. Kto bierze lub przetrzymuje zakładnika w celu zmuszenia organu państwowego lub samorządowego, instytucji, organizacji, osoby fizycznej lub prawnej albo grupy osób do określonego zachowania się,
podlega karze pozbawienia wolności od lat 3 do 20.
§ 2. Jeżeli czyn określony w § 1 łączył się ze szczególnym udręczeniem zakładnika, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od lat 5 do 25.
§ 3. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w § 1,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 4. Nie podlega karze za przestępstwo określone w § 1, kto odstąpił od zamiaru wymuszenia i zwolnił zakładnika.
§ 5. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary wobec sprawcy czynu określonego w § 2, który odstąpił od zamiaru wymuszenia i zwolnił zakładnika, a stosuje nadzwyczajne złagodzenie kary, jeżeli odstąpienie od zamiaru wymuszenia i zwolnienie zakładnika nastąpiło dobrowolnie.
- Przedmiot ochrony czynu z art. 252 k.k.
- Przetrzymywanie zakładnika (art. 252 § 1 k.k.) a pozbawienie wolności (art. 189 § 1 k.k.)
- Branie zakładnika i przetrzymywanie
- "Zmuszanie do określonego zachowania” w rozumieniu art. 252 k.k.
- „Szczególne udręczenie" w rozumieniu art. 252 § 2 k.k.
- Kumulatywny zbieg art. 252 § 1 z art. 280 ; art. 282 k.k.
- Kumulatywny zbieg art. 252 § 1 z art. 190 i art. 191 k.k.