Kumulatywny zbieg art. 252 § 1 z art. 280 ; art. 282 k.k.

W sytuacji, gdy sprawca uprowadzenia zakładnika żąda zapłaty okupu, czy to od osoby uprowadzonej, czy też innej, sprawca ten winien odpowiadać za przestępstwo pozostające w kumulatywnym zbiegu, to jest z art. 252 § 1 k.k. i art. 282 k.k. Brak powołania w podstawie prawnej przepisu art. 282 k.k. powoduje, że nie odzwierciedlałby on całej zawartości kryminalnej zdarzenia, w szczególności faktu, iż działanie sprawcy było ukierunkowane na uzyskanie korzyści majątkowej, a nadto połączone było z groźbami kierowanymi wobec zakładnika oraz (lub) osoby, która okup miała zgromadzić, czy też połączone było z użyciem przemocy (Wyrok SA w Katowicach z 2009-01-15, II AKa 321/08).

Wyrok SA w Katowicach z dnia 20 lipca 2017 r., II AKa 237/17

Standard: 27032 (pełna treść orzeczenia)

Sztuczne stawianie granicy między zachowaniami sprawców polegającymi na uprowadzeniu i pozbawieniu wolności, a doprowadzeniem pokrzywdzonego do rozporządzenia mieniem, a nadto do kradzieży na jego szkodę kart bankomatowych nie znajduje uzasadnienia.

Z poczynionych ustaleń faktycznych wynika, że sprawcy uprowadzając, a następnie przetrzymując P. B. czynili to z zamiarem uzyskania korzyści majątkowej. Taki był cel działania zarówno gdy pozyskiwali karty bankowe, które realizowali po ujawnieniu przez pokrzywdzonego numerów PIN, jak i gdy żądali okupu w zamian za uwolnienie. W każdym wypadku sprawcy używali przemocy, jak i groźby jej użycia. Każdorazowo swój cel realizowali po uprzednim pozbawieniu wolności. Niewątpliwie było to jedno zdarzenie, rozciągnięte w czasie, ale objęte jednym zamiarem. Jedno zdarzenie historyczne, którego granice nie trudno wytyczyć, nie może być dzielone sztucznie na kilka funkcjonujących obok siebie przestępstw. Takie stanowisko zostało wyrażone już w wyroku tut. Sądu w sprawie o sygn. II AKa 321/08. Dlatego też poszczególne zachowania nie mogą być wyodrębniane jako samodzielne czyny, podlegające oddzielnej ocenie prawnej.

Zgodnie z treścią art. 11 § 2 k.k. jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.

Uwzględniając powyższe, Sąd Apelacyjny uznał, że zachowania oskarżonych przypisane jako dwa odrębne przestępstwa stanowią w istocie jeden czyn wyczerpujący znamiona przestępstw z art. 252 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 19 kwietnia 2010 r. i art. 282 k.k. i art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 65 § 1 k.k. Taka kumulatywna kwalifikacja oddaje pełną zawartość kryminalną przestępczego zachowania oskarżonych.

Wyrok SA w Katowicach z dnia 21 marca 2016 r., II AKa 403/15

Standard: 27030 (pełna treść orzeczenia)