Art. 239. Poplecznictwo (utrudnianie postępowania)
Kodeks karny
§ 1. Kto utrudnia lub udaremnia postępowanie karne, pomagając sprawcy przestępstwa, w tym i przestępstwa skarbowego uniknąć odpowiedzialności karnej, w szczególności kto sprawcę ukrywa, tworzy fałszywe dowody, zaciera ślady przestępstwa, w tym i przestępstwa skarbowego, albo odbywa za skazanego karę,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Nie podlega karze sprawca, który ukrywa osobę najbliższą.
§ 3. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia, jeżeli sprawca udzielił pomocy osobie najbliższej albo działał z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym.
Poprzednie wersje
§ 1. w brzmieniu do 30 września 2023 r. Kto utrudnia lub udaremnia postępowanie karne, pomagając sprawcy przestępstwa, w tym i przestępstwa skarbowego uniknąć odpowiedzialności karnej, w szczególności kto sprawcę ukrywa, zaciera ślady przestępstwa, w tym i przestępstwa skarbowego albo odbywa za skazanego karę,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
- Charakterystyka poplecznictwa (art. 239 k.k.)
- Powszechny charakteru czynu zabronionego z art. 239 § 1 k.k.
- Strona podmiotowa przestępstwa poplecznictwa
- Utrudnianie lub udaremnianie postępowania karnego
- Pomaganie sprawcy przestępstwa; udzielenie pomocy osobie niewinnej
- Ukrywanie sprawcy przestępstwa
- Odpowiedzialność współdziałającego ze sprawcą przestępstwa w popełnieniu przestępstwa; pomoc "samemu sobie"
- Fałszywe zeznanie jako forma poplecznictwa
- Poplecznictwo popełnione przez zaniechanie
- Utrudnianie postępowania karnego przez prokuratora, który ujawnia informacje ze sprawy
- Nakłanianie uprawnionego do rezygnacji ze złożenia wniosku o ściganie
- Udzielenie pomocy osobie najbliższej art. 239 § 3 k.k.)