Udzielenie pomocy osobie najbliższej art. 239 § 3 k.k.)

Zachowanie osób najbliższych, należy niewątpliwie łagodniej oceniać niż takie samo zachowanie innych osób. Tak więc mimo bardzo wysokiego stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżoną czynu i nagromadzenia wielu negatywnych okoliczności, wymierzenie oskarżonej łagodnej kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania było zrozumiałe i uzasadnione.

W rozważanej sprawie istotne pozostaje, że poplecznikiem była osoba najbliższa dla oskarżonego D. K.. Ustawodawca w przepisie art. 239 § 1 k.k. wymienił tą właśnie okoliczność jako podstawę do nadzwyczajnego złagodzenia kary, a nawet podstawę do odstąpienia od jej wymierzenia. Nie oznacza to jednak jak zdaje się to twierdzić obrońca oskarżonej, że sąd skazując za przestępstwo poplecznictwa, jeżeli dotyczy to osób najbliższych, nawet jeżeli dotyczy to bardzo szczególnej sytuacji, gdy matka podejmuje czynności mające na celu utrudnienie postępowania karnego przeciwko synowi, w każdym przypadku sąd powinien zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary. Rozważenia w tym zakresie wymagają bowiem wszystkie okoliczności czynu, w tym także należy uwzględniać ujemną zawartość czynu oraz stopień winy sprawcy, a te w niniejszej sprawie były niewątpliwie bardzo wysokie.

Zachowanie osób najbliższych, należy niewątpliwie łagodniej oceniać niż takie samo zachowanie innych osób. Tak więc mimo bardzo wysokiego stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżoną czynu i nagromadzenia wielu negatywnych okoliczności, wymierzenie oskarżonej łagodnej kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania było zrozumiałe i uzasadnione.

Wyrok SA w Szczecinie z dnia 6 lutego 2014 r., II AKa 2/14

Standard: 41120 (pełna treść orzeczenia)