Art. 9. Zakaz nadużywania pozycji dominującej na rynku właściwym
Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów
1. Zakazane jest nadużywanie pozycji dominującej na rynku właściwym przez jednego lub kilku przedsiębiorców.
2. Nadużywanie pozycji dominującej polega w szczególności na:
1) bezpośrednim lub pośrednim narzucaniu nieuczciwych cen, w tym cen nadmiernie wygórowanych albo rażąco niskich, odległych terminów płatności lub innych warunków zakupu albo sprzedaży towarów;
2) ograniczeniu produkcji, zbytu lub postępu technicznego ze szkodą dla kontrahentów lub konsumentów;
3) stosowaniu w podobnych umowach z osobami trzecimi uciążliwych lub niejednolitych warunków umów, stwarzających tym osobom zróżnicowane warunki konkurencji;
4) uzależnianiu zawarcia umowy od przyjęcia lub spełnienia przez drugą stronę innego świadczenia, niemającego rzeczowego ani zwyczajowego związku z przedmiotem umowy;
5) przeciwdziałaniu ukształtowaniu się warunków niezbędnych do powstania bądź rozwoju konkurencji;
6) narzucaniu przez przedsiębiorcę uciążliwych warunków umów, przynoszących mu nieuzasadnione korzyści;
7) podziale rynku według kryteriów terytorialnych, asortymentowych lub podmiotowych.
3. Czynności prawne będące przejawem nadużywania pozycji dominującej są w całości lub w odpowiedniej części nieważne.
- Nadużycie pozycji dominującej o charakterze antykonkurencyjnym
- Obrona dominanta przed zarzutem stosowania praktyki ograniczającej konkurencję
- Narzucanie nadmiernie wygórowanych cen (art. 9 ust. 2 pkt 1 u.o.k.k.)
- Przesłanka niezbędności w kwalifikowaniu odmowy zawarcia umowy jako przejawu nadużycia pozycji dominującej
- Swoboda w organizowaniu i wykonywaniu usług transportu publicznego przez samorząd terytorialny
- Nadużywanie pozycji dominującej przez zarządcę cmentarza
- Ustalenie naruszenia zakazu nadużywania pozycji dominującej w sprawie o nieważności umowy
- Pojęcie rynku właściwego (art. 4 pkt 9 u.o.k.k.)