Art. 5561. Wada rzeczy

Kodeks cywilny

§ 1. Wada polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności rzecz sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli:

1) nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia;

2) nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór;

3) nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy, a sprzedawca nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia;

4) została kupującemu wydana w stanie niezupełnym.

§ 2. Jeżeli kupującym jest konsument, na równi z zapewnieniem sprzedawcy traktuje się publiczne zapewnienia producenta lub jego przedstawiciela, osoby, która wprowadza rzecz do obrotu w zakresie swojej działalności gospodarczej, oraz osoby, która przez umieszczenie na rzeczy sprzedanej swojej nazwy, znaku towarowego lub innego oznaczenia odróżniającego przedstawia się jako producent.

§ 3. Rzecz sprzedana ma wadę także w razie nieprawidłowego jej zamontowania i uruchomienia, jeżeli czynności te zostały wykonane przez sprzedawcę lub osobę trzecią, za którą sprzedawca ponosi odpowiedzialność, albo przez kupującego, który postąpił według instrukcji otrzymanej od sprzedawcy.

Komentarze orzeczniczeKomentarz redakcyjnyAnalizy

SP (AI)opracował Jacek Ignaczewski przy wykorzystaniu narzędzia AI ChatGPT (OpenAI): Rękojmia w umowie o dzieło

Choć przepisy o rękojmi zawarte w art. 556[1] k.c. dotyczą bezpośrednio umowy sprzedaży, ich odpowiednie stosowanie znajduje uzasadnienie również na gruncie umowy o dzieło (art. 638 k.c.). Wykonawca dzieła odpowiada względem zamawiającego za wady fizyczne dzieła w analogicznym zakresie, co sprzedawca w reżimie rękojmi. Kluczowym warunkiem jest przyjęcie dzieła i ujawnienie wady w ustawowych terminach.

W praktyce rękojmia w umowie o dzieło dotyczy głównie: – wad konstrukcyjnych (np. źle wykonanego zadaszenia lub instalacji); – niezgodności efektu z projektem (np. dzieło nie odpowiada parametrom funkcjonalnym lub estetycznym); – wad materiałowych, jeżeli materiał dostarczył wykonawca.

Zamawiający może skorzystać z roszczeń analogicznych do tych z art. 560 i 561 k.c. – żądać usunięcia wady, obniżenia wynagrodzenia, a w razie wady istotnej – odstąpić od umowy. Jeżeli wada powstała z przyczyny leżącej po stronie materiałów dostarczonych przez zamawiającego lub nieprawidłowych instrukcji, wykonawca może się zwolnić z odpowiedzialności, ale tylko wtedy, gdy poinformował zamawiającego o ryzyku wadliwości i nie otrzymał odpowiedzi.

W obrocie konsumenckim sądy często traktują umowę o dzieło jak umowę sprzedaży rezultatu – co oznacza pełne stosowanie przesłanek niezgodności rzeczy z umową. Przykłady obejmują np. montaż zabudowy meblowej, usługi wykończeniowe, wykonanie ogrodzenia – jeśli efekt nie odpowiada uzgodnionym cechom (np. innym wymiarom, materiałom lub barwie), uznaje się to za wadę w rozumieniu art. 556[1] k.c.

Rekomendacją praktyczną jest precyzyjne dokumentowanie założeń projektowych, materiałów użytych do wykonania dzieła oraz wzajemnych ustaleń między stronami – także w formie wizualizacji, specyfikacji lub próbki. – Rękojmia za wady nieruchomości – Odpowiedzialność za wady rzeczy używanych – Publiczne zapewnienia a reklama – Rękojmia przy sprzedaży internetowej – Odpowiedzialność za wady przy umowie zawieranej na odległość – Montaż nieprawidłowy według instrukcji (klauzula IKEI) – Treści cyfrowe i odpowiedzialność za ich niezgodność z umową

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.