Art. 363. Wybór poszkodowanego sposobu naprawienia szkody; naprawienie szkody w pieniądzu
Kodeks cywilny
§ 1. Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.
§ 2. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.
- Wybór sposobu naprawienia szkody przez poszkodowanego (art. 363 k.c.)
- Przekształcenie zobowiązania do naprawienia szkody z zobowiązania niepieniężnego na pieniężne
- Ustalenie odszkodowania według cen z daty orzekania (art. 363 § 2 k.c.)
- Metoda różnicowa (dyferencyjna) ustalenia rozmiaru i wysokości szkody w pieniądzu
- Metoda kosztorysowa przy wyliczaniu wysokości odszkodowania; restytucja pieniężna
- Restytucja naturalna (art. 363 § 1 k.c.)
- Restytucja naturalna polegająca na usunięciu wad fizycznych rzeczy (art. 363 § 1 k.c.)
- Żądanie restytucji naturalnej i uzupełniającego żądania odszkodowania w pieniądzu (art. 363 § 1 k.c.)
- Naprawienie szkody przez ubezpieczyciela wyłącznie w pieniądzu. Art. 822 § 1 k.c. jako lex specialis wobec art. 363 § 1 k.c.
- Podzielność roszczenia o naprawienie szkody przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej (art. 363 § 1 k.c.)
- Wymóg określenia w pozwie wysokości odszkodowania przez podanie oznaczonej sumy pieniężnej