Art. 29.
Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego
1. Do szpitala psychiatrycznego może być również przyjęta, bez zgody wymaganej w art. 22, osoba chora psychicznie:
1) której dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia psychicznego, bądź
2) która jest niezdolna do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, a uzasadnione jest przewidywanie, że leczenie w szpitalu psychiatrycznym przyniesie poprawę jej stanu zdrowia.
2. O potrzebie przyjęcia do szpitala psychiatrycznego osoby, o której mowa w ust. 1, bez jej zgody, orzeka sąd opiekuńczy miejsca zamieszkania tej osoby – na wniosek jej małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwa, jej przedstawiciela ustawowego lub osoby sprawującej nad nią faktyczną opiekę.
3. W stosunku do osoby objętej oparciem społecznym, o którym mowa w art. 8, wniosek może zgłosić również organ do spraw pomocy społecznej.
- Przymusowa hospitalizacja osoby chorej psychicznie na podstawie art. 29 ust. 1 u.o.z.p.
- Niedopuszczalność wykładni rozszerzającej oraz analogi w zakresie przesłanek przymusowej hospitalizacji
- Pojęcie "znacznego pogorszenia stanu zdrowia psychicznego" (art. 29 ust. 1 pkt 1 u.o.z.p.)
- Przewidywanie poprawy stanu zdrowia osoby chorej psychicznie
- Uciążliwość osoby chorej psychicznie względem osób trzecich
- Zarządzenie przez sąd badań osoby, której dotyczy wniosek (art. 30.3 u.o.z.p.)
- Pojęcie „ osoba psychiczna objęta oparciem społecznym w rozumieniu art. 29 ust. 3 u.o.z.p.
- Legitymacja do wystąpienia z wnioskiem o przymusową hospitalizację
- Wniosek prokuratora o umieszczenie osoby chorej psychicznie w szpitalu psychiatrycznym