Uciążliwość osoby chorej psychicznie względem osób trzecich
Przymusowa hospitalizacja w trybie wnioskowym (art. 29 u.o.z.p.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Nie jest wystarczające stwierdzenie, że uczestniczka zachowuje się w sposób odbiegający od normy i uciążliwy dla otoczenia, podejmując z uwagi na swoje schorzenie czynności obronne w postaci rozwieszania kartek informujących o zagrożeniach, używając dodatkowych zapór przed wejściem osób trzecich do jej mieszkania ( prasowalnica), czy ingerując w instalację elektryczną, w bliżej nie ustalony sposób, co ma stwarzać nieokreślone zagrożenie. Jeżeli osoba chora psychicznie zachowuje się w sposób odbiegający od przyjętych norm społecznych ale ma zachowaną zdolność funkcjonowania w otaczającej ją rzeczywistości społecznej to przesłanka „ znacznego pogorszenia stanu zdrowia psychicznego” nie zachodzi. Celem przymusowej hospitalizacji nie może być bowiem ochrona innych przed uciążliwym zachowaniem chorego (zob. m.in. postanowienia SN z 25 czerwca 2021 r., V CSKP 247/21 i z 13 czerwca 2013 r., IV CSK 126/13).
Dostrzeżenia wymaga, że uczestniczka mimo swojego podeszłego wieku nie tylko samodzielnie, bez pomocy osób trzecich prowadzi gospodarstwo domowe, rozsądnie gospodaruje swoim niewielkim budżetem, ale także współpracowała w niezbędnym zakresie z sądem i biegłymi. Stawiała się na wszystkie wyznaczone rozprawy, podała bez trudu wszystkie istotne dane dotyczące swojej osoby i wpuściła do swojego mieszkania zarówno pracowników socjalnych, jak i biegłych. Wszystkie te okoliczności muszą być zatem wzięte pod uwagę z uwzględnieniem, że dążenie do osiągnięcia polepszenia stanu zdrowia osoby chorej psychicznie powinno nastąpić w sposób najmniej dla niej uciążliwy (art. 12 u.o.z.p.).
Wyrok SN z dnia 13 kwietnia 2023 r., II CSKP 8/23
Standard: 79778 (pełna treść orzeczenia)
W żadnym przypadku powodem przymusowego przyjęcia do szpitala w świetle art. 29 ust. 1 u.o.z.p. nie mogą być natomiast uciążliwości, które osoba chora psychicznie wywołuje swoim zachowaniem względem osób trzecich (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 14 czerwca 2005 r., V CK 746/04 i z dnia 14 kwietnia 2011 r., IV CSK 483/10).
Aspekt ochrony osób trzecich nie został w ogóle objęty zakresem przesłanek określonych w art. 29 ust. 1 u.o.z.p. Podlega on jednak uwzględnieniu na tle art. 23 ust. 1 u.o.z.p., który dopuszcza przymusową hospitalizację ze względu na stan bezpośredniego zagrożenia dla zdrowia lub życia osób trzecich, które stwarza osoba chora psychicznie.
Postanowienie SN z dnia 22 czerwca 2018 r., II CSK 22/18
Standard: 71086 (pełna treść orzeczenia)