Art. 268. Niszczenie informacji
Kodeks karny
§ 1. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, niszczy, uszkadza, usuwa lub zmienia zapis istotnej informacji albo w inny sposób udaremnia lub znacznie utrudnia osobie uprawnionej zapoznanie się z nią,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Jeżeli czyn określony w § 1 dotyczy zapisu na informatycznym nośniku danych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 3. Kto, dopuszczając się czynu określonego w § 1 lub 2, wyrządza znaczną szkodę majątkową,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1–3 następuje na wniosek pokrzywdzonego.
- Utrudnianie, udaremnianie zapoznania się z informacją
- Pojęcie informacji, o której mowa w przestępstwach przeciwko ochronie informacji
- Kumulatywny zbieg art. 23 u.d.i.p. z art. 268 § 1 k.k.
- SP (AI): Usunięcie danych z firmowego komputera po rozwiązaniu umowy o pracę
- SP (AI): Zaszyfrowanie danych spółki przez byłego wspólnika
- SP (AI): Zablokowanie byłemu partnerowi dostępu do wspólnego konta e-mail
- SP (AI): Usunięcie nagrań z kamer monitoringu – przestępstwo przeciwko informacji czy przeciwko dokumentowi?
- SP (AI): Przeniesienie danych na prywatny dysk w dobrej wierze
Komentarz redakcyjny
opracowano przy wykorzystaniu narzędzia AI ChatGPT (OpenAI)
1. Część ogólna
Art. 268 k.k. stanowi jeden z kluczowych przepisów chroniących przed bezprawną ingerencją w zapis informacji, niezależnie od jej formy – zarówno w postaci tradycyjnej, jak i cyfrowej. Jego celem jest zabezpieczenie praw osoby uprawnionej do zapoznania się z treścią informacji, poprzez penalizowanie działań prowadzących do jej usunięcia, zniszczenia, zniekształcenia lub innych form niedostępności. Ustawodawca w ten sposób poszerza katalog wartości chronionych w prawie karnym o sferę relacji informacyjnych, niebędących klasycznym dobrem materialnym.
W ramach przepisu wyróżnia się dwa zasadnicze typy czynów: § 1 – odnoszący się do informacji zapisanych w dowolnej formie, oraz § 2 – ograniczony do informacji zapisanych na informatycznych nośnikach danych. W obu przypadkach konieczne jest zaistnienie skutku w postaci udaremnienia lub znacznego utrudnienia dostępu do informacji przez uprawnionego. Odpowiedzialność obejmuje wyłącznie umyślne działania sprawcy, przy czym może on działać zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym.
Paragraf 3 przewiduje zaostrzenie odpowiedzialności w sytuacji, gdy następstwem czynu z § 1 lub § 2 jest znaczna szkoda majątkowa, tj. przekraczająca 200 000 zł. W tym przypadku konieczne jest wykazanie nie tylko zamiaru ingerencji w informację, ale również co najmniej godzenia się na wyrządzenie poważnego uszczerbku finansowego.
Przestępstwo to może zostać popełnione zarówno przez osobę nieuprawnioną, jak i przez podmiot mający wcześniejszy dostęp do informacji – o ile działanie wykracza poza zakres uprawnień lub obowiązków i skutkuje niedostępnością informacji. W praktyce dotyczy to wielu sytuacji: od konfliktów pracowniczych, przez spory rodzinne, po działania w ramach konkurencji gospodarczej czy rozliczeń kontraktowych.
Ze względu na rozwój technologiczny i cyfryzację życia społecznego, art. 268 k.k. zyskuje coraz szersze zastosowanie praktyczne, stając się istotnym instrumentem ochrony danych użytkowników, integralności systemów i porządku komunikacyjnego. Jego interpretacja wymaga jednak staranności i wyważenia między ochroną informacyjną a nadużyciem represji karnej w sytuacjach spornych co do
Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium
