Art. 459. Dopuszczalność zażalenia
Kodeks postępowania karnego
§ 1. Zażalenie przysługuje na postanowienia sądu zamykające drogę do wydania wyroku, chyba że ustawa stanowi inaczej.
§ 2. Zażalenie przysługuje także na postanowienia co do środka zabezpieczającego oraz na inne postanowienia w wypadkach przewidzianych w ustawie.
§ 3. Zażalenie przysługuje stronom, a także osobie, której postanowienie bezpośrednio dotyczy, chyba że ustawa stanowi inaczej.
- Pojęcie „postanowienia sądu zamykające drogę do wydania wyroku” (art. 459 § 1 k.p.k.)
- Pojęcie osoby, „której postanowienie bezpośrednio dotyczy” (art. 459 § 3 k.p.k.)
- Określenie zakresu zaskarżenia (pojęcia „w kwestii – w przedmiocie”)
- Niedopuszczalność rozpoznania zażalenia po rozpoznaniu zażalenia innego obrońcy tej samej osoby
- Niedopuszczalność zażalenia na postanowienie wydane na podstawie art. 36 k.p.k.
- Łączne rozpoznanie zażaleń wniesionych przez oskarżonych od różnych postanowień
- Postanowienie uchylające bez orzeczenia następczego
- Dopuszczalność zażalenia w szczegółowych kwestiach wpadkowych
- Zażalenia na postanowienia i zarządzenia w postępowaniu przygotowawczym
- Wyłączenie środka odwoławczego (art. 528 k.p.k.)