Art. 36. Uznawanie orzeczeń
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (wersja przekształcona)
1. Orzeczenia wydane w jednym państwie członkowskim są uznawane w innych państwach członkowskich bez potrzeby przeprowadzania specjalnego postępowania.
2. Każda zainteresowana strona może zgodnie z procedurą przewidzianą w sekcji 3 podsekcja 2 wystąpić o wydanie orzeczenia stwierdzającego, że nie zachodzą podstawy do odmowy uznania, o których mowa w art. 45.
3. Jeżeli wynik postępowania w sądzie danego państwa członkowskiego zależy od rozstrzygnięcia ubocznej kwestii odmowy uznania, sąd ten jest sądem właściwym do rozpatrywania tej kwestii.
- Uznanie i wykonanie orzeczenia w państwie, w którym wystąpiono o jego uznanie lub wykonanie
- Pojęcie powagi rzeczy osądzonej w prawie Unii
- Związanie orzeczeniem, w którym sąd państwa członkowskiego uznał się za niewłaściwy do rozpoznania sprawy ze względu na istnienie klauzuli jurysdykcyjnej
- Uznanie i wykonalność orzeczenia w transporcie międzynarodowym wydanym w trybie konwencji (art. 31 ust. 3 CMR)
- Uznanie i wykonalność nakazu zapłaty w stosunkach transgranicznych (art. 39 rozp. Nr 1215/1215)
- Uznanie lub wykonanie rozstrzygnięcie o kosztach procesu