Art. 57. Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy
Kodeks pracy
§ 1. Pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 3 miesiące i nie mniej niż za 1 miesiąc.
§ 2. Jeżeli umowę o pracę rozwiązano z pracownikiem, o którym mowa w art. 39, albo z pracownicą w okresie ciąży oraz w okresie urlopu macierzyńskiego lub od dnia złożenia przez pracownika wniosku o udzielenie urlopu macierzyńskiego albo jego części – do dnia zakończenia tego urlopu, wynagrodzenie przysługuje za cały czas pozostawania bez pracy. Dotyczy to także przypadku, gdy rozwiązanie umowy o pracę podlega ograniczeniu z mocy przepisu szczególnego.
§ 3. (uchylony)
- Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy po przywróceniu do pracy
- Pojęcie „podjęcia pracy” w wyniku przywrócenia do pracy
- Wynagrodzenie za cały czas pozostawania bez pracy pracownika szczególnie chronionego po przywróceniu do pracy
- Wliczanie okresu pozostawania bez pracy do okresu zatrudnienia (art. 51 k.p. i art. 57 § 4 k.p.)
- Żądanie zasądzenia wynagrodzenia w razie odroczenia ogłoszenia wyroku (art. 326 § 1 k.p.c.)
- Potrącenie wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy (art. 47 i 57 kp w zw. z art. 87 § 1 k.p.)
- Wymagalność roszczenia o wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy
- Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy a zasady współżycia społecznego
- Nadanie klauzuli tytułowi zasądzającemu wynagrodzenie po podjęciu pracy przez pracownika (art. 786 § 2 k.p.c.)