Art. 556³. Wada prawna

1. Wprowadzenie: zmiana paradygmatu obrotu gospodarczego

Współczesny obrót gospodarczy coraz częściej dotyczy towarów i usług o charakterze niematerialnym, w tym programów komputerowych, modeli sztucznej inteligencji, bibliotek open source, baz danych czy aplikacji SaaS. Ich sprzedaż lub udostępnienie rodzi specyficzne ryzyka prawne – zwłaszcza w zakresie potencjalnych roszczeń osób trzecich. Odpowiedzialność za „wady prawne” w tym kontekście przestaje być kwestią marginalną, a staje się kluczowym elementem strategii compliance.

2. Pojęcie wady prawnej a dobra niematerialne

Zgodnie z art. 556[3] k.c., wada prawna występuje, gdy rzecz sprzedana stanowi własność osoby trzeciej albo jest obciążona jej prawem. Przy analogicznym stosowaniu tego przepisu do dóbr niematerialnych, problematyczne okazuje się ustalenie, kto faktycznie posiada tytuł prawny do oprogramowania lub treści cyfrowej. W praktyce najczęstsze przypadki to: – brak uprawnień licencyjnych do komponentów open source, – sprzedaż nielegalnych kopii programów lub baz danych, – użycie cudzych znaków towarowych lub layoutów bez zgody właściciela.

3. Praktyka branży: oprogramowanie, AI i chmura

Dostawcy nowoczesnych rozwiązań cyfrowych często korzystają z zewnętrznych komponentów (np. API, modeli open source, gotowych bibliotek), które mogą być objęte różnymi licencjami. Z perspektywy prawa cywilnego, każde naruszenie tych warunków może prowadzić do uznania, że kupujący otrzymał produkt obciążony cudzym prawem – czyli wadliwy prawnie. Przykłady: – Model AI wytrenowany na zbiorze danych naruszających prawa autorskie, – Oprogramowanie zawierające fragmenty kodu z licencją GPL bez ujawnienia kodu źródłowego, – SaaS zintegrowany z nieautoryzowanymi zewnętrznymi bazami danych.

4. Odpowiedzialność sprzedawcy i pozycja kupującego

W przypadku stwierdzenia, że oferowany produkt cyfrowy narusza prawa osób trzecich, kupujący może dochodzić roszczeń na podstawie przepisów o rękojmi (w relacjach niekonsumenckich – art. 556[3] k.c.) albo na podstawie art. 43a ust. 2 pkt 2 PrKonsU (w relacjach konsumenckich). Roszczenia mogą obejmować: – odstąpienie od umowy, – obniżenie ceny, – naprawienie szkody na zasadach ogólnych, – żądanie usunięcia skutków naruszenia.

5. Dobre praktyki i rekomendacje compliance

Dla ograniczenia

Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium