Art. 5431. Wydanie rzeczy kupującemu

Kodeks cywilny

SP (AI)opracował Jacek Ignaczewski przy wykorzystaniu narzędzia AI ChatGPT (OpenAI): Przejście ryzyka w sprzedaży konsumenckiej a wydanie rzeczy: relacja art. 543[1] i 548 § 1–3 k.c.

  1. Wprowadzenie i stan prawny

Zasadniczym celem regulacji art. 543[1] k.c. jest ochrona konsumenta poprzez ustanowienie terminu granicznego, w jakim rzecz powinna zostać wydana. Jednocześnie art. 548 k.c. reguluje moment przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy. W sprzedaży konsumenckiej dochodzi tu do napięcia interpretacyjnego pomiędzy zasadą ogólną z § 1 a regulacją szczególną z § 3. Praktyczne znaczenie ma pytanie: czy wydanie rzeczy (w rozumieniu art. 543[1] k.c.) może być utożsamiane z momentem przekazania rzeczy przewoźnikowi (jak w § 1), czy dopiero z chwilą objęcia rzeczy przez konsumenta (jak w § 3)?

  1. Zasada ogólna z art. 548 § 1 k.c.

Na gruncie art. 548 § 1 k.c. ryzyko przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy przechodzi na kupującego z chwilą jej wydania. W przypadku sprzedaży wysyłkowej przyjmuje się, że wydanie następuje już w momencie przekazania rzeczy przewoźnikowi, o ile ten został wskazany przez kupującego. Wykładnia ta odpowiada tradycyjnej zasadzie, że kupujący ponosi ryzyko od chwili, gdy rzecz opuszcza sferę władztwa sprzedawcy.

  1. Odrębna regulacja konsumencka z art. 548 § 3 k.c.

W odniesieniu do umów zawieranych z konsumentami art. 548 § 3 k.c. wprowadza odmienną zasadę: ryzyko przechodzi dopiero z chwilą objęcia rzeczy przez konsumenta. Oznacza to, że ryzyko spoczywa na sprzedawcy przez cały okres transportu, niezależnie od tego, kto wybrał przewoźnika i jakie miał on relacje kontraktowe ze stronami.

Ten przepis jest przejawem funkcjonalnej wykładni prokonsumenckiej oraz implementacji art. 20 dyrektywy 2011/83/UE. Celowo odstępuje się tutaj od tradycyjnej konstrukcji ryzyka kupującego.

  1. Wpływ art. 548 § 3 k.c. na wykładnię art. 543[1] k.c.

Z treści art. 548 § 3 k.c. wynika, że poęcie „wydania rzeczy” nie może być utożsamiane z samym przekazaniem jej przewoźnikowi. Oznacza to, że dla celów art. 543[1] k.c. termin 30 dni powinien być liczony do momentu, w którym konsument rzeczywiście obejmie rzecz we władanie. Przekazanie towaru firmie kurierskiej 29.

Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.