Art. 543¹. Wydanie rzeczy kupującemu

1. Brak definicji ustawowej i konieczność interpretacji systemowej

Art. 543[1] k.c. posługuje się pojęciem „wydania rzeczy”, lecz nie definiuje go w sposób samodzielny. W związku z tym wykładnia tego pojęcia wymaga odwołania się do regulacji ogólnych dotyczących wykonania zobowiązań (w szczególności art. 348, art. 454, art. 454[1] i art. 548 k.c.), z uwzględnieniem funkcji ochronnej przepisów konsumenckich. Ustalenie, kiedy dochodzi do „wydania” rzeczy, ma kluczowe znaczenie dla oceny, czy sprzedawca wykonał obowiązek wynikający z § 1 w terminie i czy konsument może skutecznie skorzystać z uprawnienia do odstąpienia od umowy na podstawie § 2.

2. Wariant szeroki: wydanie w rozumieniu art. 348 k.c.

Zgodnie z art. 348 k.c., wydanie rzeczy może przybrać różne postaci – od fizycznego przekazania (traditio corporalis), przez czynności symboliczne (traditio symbolica), po przeniesienie posiadania na podstawie porozumienia stron (np. traditio longa manu, brevi manu). Taki model wydania opiera się na klasycznych konstrukcjach prawa rzeczowego i znajduje szerokie zastosowanie w umowach wzajemnych. W tym ujęciu za wydanie rzeczy można uznać np. moment przekazania przesyłki przewoźnikowi, o ile strony tak się umówiły lub wynika to z ustalonego sposobu spełnienia świadczenia.

3. Wariant wąski: wydanie jako objęcie rzeczy przez konsumenta

W stosunkach konsumenckich coraz większe znaczenie zyskuje koncepcja zawężająca pojęcie wydania – utożsamiająca je z momentem, w którym konsument faktycznie obejmuje rzecz w posiadanie. Podstawą tej wykładni jest art. 548 § 3 k.c., który wyraźnie wiąże przejście ryzyka z chwilą doręczenia rzeczy konsumentowi. Zgodnie z tym poglądem, wydanie rzeczy nie może nastąpić wcześniej niż w momencie, w którym konsument realnie uzyskuje nad nią władztwo – co zwykle oznacza fizyczne odebranie przesyłki.

4. Znaczenie sporu interpretacyjnego dla stosowania art. 543[1] k.c.

Wybór jednej z powyższych koncepcji wpływa bezpośrednio na zakres odpowiedzialności sprzedawcy. Wykładnia szeroka prowadzi do wniosku, że nadanie przesyłki wystarczy dla spełnienia obowiązku, podczas gdy wykładnia zawężająca przenosi ryzyko braku dostarczenia na sprzedawcę.

Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium