Art. 221. Konsument
Kodeks cywilny
Za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.
- Pojęcie i status konsumenta
- Pojęcie sprawy "o ochronę konsumentów" w rozumieniu (art. 61 § 1 k.p.c. art. 63[3] k.p.c. i art. 87 § 5 k.p.c.
- Wzorzec przeciętnego konsumenta (art. 2 pkt 8 u.p.n.p.r.)
- Obowiązek udzielania konsumentom rzetelnej, prawdziwej i pełnej informacji (art. 24 ust. 2 pkt 2 u.o.k.k. i art. 6 u.p.n.p.r.)
- Należyta staranność konsumenta; przyczynienie się konsumenta do szkody
- In dubio pro konsument
- Dorozumiane oświadczenia konsumenta w stosunkach z przedsiębiorcą
- Zastosowanie art. 321 k.p.c. w sprawach z udziałem konsumentów
- Język polski językiem urzędowym Rzeczypospolitej a język w umownych z konsumentami
- Prawo właściwe w zakresie ochrony konsumenta w stosunkach transgranicznych (art. 30 p.p.m.)
- Niedozwolone postanowienia umowy z konsumentem; klauzule abuzywne, (art. 385[1] – 385[4] k.c.)
- Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji
- Ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym
- Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów
- Umowa o kredyt konsumencki
- Upadłość konsumencka (art. 491[1] – 491[23] Pr.Up.)
- Wyłączenie właściwości przemiennej w sprawach przeciwko konsumentom (art. 31 § 2 k.p.c.)