Art. 162. Nieudzielenie pomocy człowiekowi znajdującemu się w bezpośrednim niebezpieczeństwie
Kodeks karny
§ 1. Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Nie popełnia przestępstwa, kto nie udziela pomocy, do której jest konieczne poddanie się zabiegowi lekarskiemu albo w warunkach, w których możliwa jest niezwłoczna pomoc ze strony instytucji lub osoby do tego powołanej.
- Nieudzielenie pomocy człowiekowi znajdującemu się w bezpośrednim niebezpieczeństwie
- Czas trwania obowiązku udzielenia pomocy; chwila popełnienia przestępstwa z art. 162 k.k.
- Powszechny charakter przestępstwa z art. 162 k.k.
- Strona podmiotowa przestępstwa z art. 162 k.k.
- Strona przedmiotowa przestępstwa z art. 162 k.k.
- Pozostawienie ciężko pobitej (zranionej) ofiary bez udzielenia pomocy (art. 148 k.k.)
- Zbiegnięcie z miejsca wypadku i nie udzielenie pomocy w warunkach określonych w art. 162 § 1 k.k.
- Występek z art. 162 § 1 k.k. jako współukarany czyn następczy czynu z art. 156 § 3 k.k.
- Przypisanie czynu z art. 162 §1 k.k. w miejsce czynu z art. 156 § 3 k.k. a granice aktu oskarżenia