Nieudzielenie pomocy człowiekowi znajdującemu się w bezpośrednim niebezpieczeństwie
Nieudzielenie pomocy człowiekowi znajdującemu się w bezpośrednim niebezpieczeństwie (art. 162 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Oskarżeni z racji swojego doświadczenia życiowego nie mogli nie zdawać sobie sprawy z tego, że pozostający w płonącym pomieszczeniu niesprawny fizycznie, w starszym wieku pokrzywdzony nie ma najmniejszej szansy by o własnych siłach opuścić płonące pomieszczenie. Gwałtowność i rozległość pożaru, poprzedzona wybuchem etyliny, jaka w pomieszczeniu i na pokrzywdzonego została rozlana przez S. R. nie mogła powodować jakichkolwiek wątpliwości, co do zagrożenia pokrzywdzonego utratą życia. Oskarżeni Ł. B. i J. M. mieli tego świadomość, czemu dali wyraz uciekając z miejsca zdarzenia ze strachu przed odpowiedzialnością. Nie uczynili nic by pomóc pokrzywdzonemu. Można byłoby usprawiedliwić sytuację, gdy z obawy przed utratą własnego zdrowia lub życia zaniechali własnego bezpośredniego zaangażowania w wyciągniecie pokrzywdzonego z pożaru, ale nic nie usprawiedliwia ucieczki bez wezwania w jakikolwiek sposób pomocy.
Wyrok SA w Wrocławiu z dnia 25 października 2016 r., II AKa 254/16
Standard: 76886 (pełna treść orzeczenia)
Przepis art. 162 § 1 k.k. stanowi sankcję karą dla normy obligującej do udzielenia pomocy człowiekowi znajdującemu się w bezpośrednim niebezpieczeństwie utraty życia. Uchylenie się od wykonania tego obowiązku przesądza zarazem o osiągnięciu stadium dokonania tego przestępstwa. Jest to przestępstwo formalno-bezskutkowe popełnione przez zaniechanie. Odpowiedzialność karna sprawcy jest związana z samym niewykonaniem ciążącego na nim obowiązku, bez względu na to, czy brak pomocy spowodował niekorzystne następstwa dla życia lub zdrowia pokrzywdzonego. Obowiązek ten ma charakter powszechny i spoczywa na każdym, kto znalazł się w sytuacji, w której niezbędne jest udzielenie pomocy człowiekowi znajdującemu się w stanie zagrożenia życia lub poniesienia ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, a możliwość udzielenia takiej pomocy istnieje po stronie sprawcy bez narażania siebie lub innej osoby na takie samo niebezpieczeństwo.
Obowiązek udzielenia pomocy człowiekowi znajdującemu się w bezpośrednim niebezpieczeństwie utraty życia lub poniesienia ciężkiego uszczerbku na zdrowiu jest elementem konstytutywnym dla bytu przestępstwa nieudzielenia takiej pomocy określonego w przepisie art. 162 § 1 k.k. Wymaganie określonego zachowania (w tym wypadku udzielenia pomocy człowiekowi znajdującemu się w niebezpieczeństwie utraty życia lub poniesienia uszczerbku na zdrowiu) jest bezpośrednio powiązane z sytuacją faktyczną, która obliguje do tego działania.
Postanowienie SN z dnia 23 sierpnia 2016 r., III KK 137/16
Standard: 7177 (pełna treść orzeczenia)