Pozostawienie ciężko pobitej (zranionej) ofiary bez udzielenia pomocy (art. 148 k.k.)
Zamiar zabójstwa (wina) Udział w bójce lub pobiciu (art. 158 k.k.) Nieudzielenie pomocy człowiekowi znajdującemu się w bezpośrednim niebezpieczeństwie (art. 162 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
W momencie, gdy oskarżony pozostawił pokrzywdzonego, ten mocno krwawił i nie ruszał się. Oskarżony zadając tak wiele ciosów, z dużą siłą i brutalnością, wobec osoby bezbronnej, leżącej, w newralgiczne części ciała (głowę) niewątpliwie miał świadomość, iż doprowadzi do śmierci swojej ofiary i do skutku takiego dążył. Oskarżony jest co prawda osobą ułomną fizycznie, a jego głuchoniemota w sposób oczywisty miała wpływ na jego funkcjonowanie na co dzień, lecz cechuje go rozwój intelektualny na poziomie przeciętnym, a myślenie przyczynowo-skutkowe nie jest mu obce. Był on w stanie zrozumieć znaczenie swojego czynu, jak też przewidzieć jego ewentualne konsekwencje. Nie trzeba wyjątkowej inteligencji, aby zdawać sobie sprawę z faktu, iż głowa jest u każdego człowieka newralgiczną częścią ciała, zaś urazy głowy mogą prowadzić do śmierci. Co więcej powszechnie wiadomym jest, iż kierowanie silnych ciosów w twarz wiąże się z powstaniem obrażeń, którym towarzyszy obfite krwawienie, co zaś prowadzić może do zadławienia się krwią i uduszenia.
Wyrok SO w Koszalinie z dnia 27 lipca 2014 r., II K 133/13
Standard: 39309
Pozostawienie ciężko pobitej (zranionej) ofiary bez najmniejszej próby udzielenia jej pomocy może być również elementem godzenia się na śmierć pokrzywdzonego (por. wyrok SN z 18 listopada 1980 r., III KR 351/80). Oskarżony nie miarkował uderzenia, lecz wyprowadzając cios zadał go z pełną siłą, wbijając nóż w brzuch pokrzywdzonego na głębokość 11 cm. Wynosząc pokrzywdzonego z mieszkania i porzucając go na klatce schodowej oraz nie udzielając mu pomocy wiedząc, że jego stan się pogarsza, godził się na jego śmierć.
Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok uznając oskarżonego za winnego dokonania zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 148 § 1 k.k.
Wyrok SA w Lublinie z dnia 27 sierpnia 2013 r., II AKa 134/13
Standard: 76872 (pełna treść orzeczenia)