Występek z art. 162 § 1 k.k. jako współukarany czyn następczy czynu z art. 156 § 3 k.k.
Nieudzielenie pomocy człowiekowi znajdującemu się w bezpośrednim niebezpieczeństwie (art. 162 k.k.) Czyny współukarane uprzednie i następcze; pomijalny zbieg przestępstw
Generalnie pozostawienie przez sprawcę zwłaszcza umyślnego przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu pokrzywdzonego w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu oraz nieudzielenie pomocy pokrzywdzonemu znajdującemu się w takim położeniu nie stanowi odrębnego przestępstwa, lecz jest traktowane jako okoliczność współukarana następcza (por. wyrok SN z dnia 18 listopada 1982 roku, RW 989/82)
Prokurator, stawiając zarzut z art. 156 § 3 k.k., nie miał jakichkolwiek podstaw do zarzucenia jednocześnie występku z art. 162 § 1 k.k. W przypadku przypisania oskarżonemu czynu z art. 156 § 3 k.k. to, że oskarżony po spowodowaniu u pokrzywdzonej ciężkich obrażeń ciała nie udzielił jej pomocy, należałoby jedynie potraktować jako okoliczność obciążającą.
Wyrok SA w Białymstoku z dnia 2 kwietnia 2014 r., II AKa 39/14
Standard: 76856 (pełna treść orzeczenia)
Pozostawienie przez sprawcę przestępstwa określonego w art. 158 § 1 k.k. pobitej uprzednio osoby w położeniu, o którym mowa w art. 163 lub 164 § 1 k.k., jest niczym innym jak tylko dalszym utrzymywaniem stworzonej w następstwie pobicia sytuacji zagrażającej życiu lub zdrowiu pokrzywdzonego, i w związku z tym nie stanowi odrębnego przestępstwa, lecz jedynie okoliczność obciążającą przy wymiarze kary.
Wyrok SN z dnia 18 listopada 1982 r., Rw 989/82
Standard: 76858 (pełna treść orzeczenia)