Art. 9. Wina, zamiar, strona podmiotowa czynu
Kodeks karny
§ 1. Czyn zabroniony popełniony jest umyślnie, jeżeli sprawca ma zamiar jego popełnienia, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi.
§ 2. Czyn zabroniony popełniony jest nieumyślnie, jeżeli sprawca nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć.
⇓ § 3. Sprawca ponosi surowszą odpowiedzialność, którą ustawa uzależnia od określonego następstwa czynu zabronionego, jeżeli następstwo to przewidywał albo mógł przewidzieć.
- Kryteria ustalenia stopnia winy
- Wina (zamiar) jako element ustaleń faktycznych
- Ustalenie winy (zamiaru) na podstawie okoliczności przedmiotowych czynu (poszlaki)
- Ustalenie winy na podstawie zdolności sprawcy do rozpoznania czynu bądź pokierowania swoim postępowaniem
- Przewidywalność negatywnego skutku, prawdopodobieństwo skutku
- Wina a wiek sprawcy
- Wina nieumyślna (art. 9 § 2 k.k.)
- Wina umyślna
- Zamiar bezpośredni
- Zamiar ewentualny; zamiar wynikowy
- Zamiar przemyślany (dolus praemeditatus)
- Zamiar nagły
- Wina - działanie w wyniku szczególnej sytuacji motywacyjnej
- Motyw i pobudka popełnienia czynu zabronionego
- Przestępstwo kwalifikowane ze względu na określone w ustawie następstwo czynu (art. 9 § 3 k.k.)
- Zamiar ogólny w obrębie przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu
- Opis znamion strony podmiotowej przestępstwa
- Stopień winy przy wymiarze kary; dyrektywa winy