Przewidywalność negatywnego skutku, prawdopodobieństwo skutku
Wina, zamiar, strona podmiotowa czynu (art. 9 k.k.)
Brak obiektywnej przewidywalności skutku przestępnego w określonej sytuacji faktycznej wyklucza możliwość podjęcia zachowania zgodnego z regułami postępowania, a zatem wyklucza uznanie takiego zachowania za pozostające w granicach zakresu zastosowania normy sankcjonowanej. W takiej sytuacji nie jest możliwe stwierdzenie, że sprawca ten zachował się bezprawnie i może ponieść odpowiedzialność za zaistniały obiektywnie skutek (por.; wyrok SN z dnia 4 lipca 2013 r., III KK 33/13). Co więcej, konieczne jest wykazanie istnienia związku przyczynowego pomiędzy śmiercią, a zachowaniem sprawcy (por. wyrok SN z dnia 2 sierpnia 2001 r., II KKN 63/99).
Wyrok SN z dnia 11 października 2016 r., III KK 123/16
Standard: 76851 (pełna treść orzeczenia)
Przewidywalność negatywnego skutku zaczyna się konkretyzować, gdy pojawią się okoliczności, których racjonalnie możemy brać go pod uwagę, tzn. wkalkulować jako potencjalny rezultat naszego działania. Dzieje się tak, oczywiście wówczas, gdy stopień prawdopodobieństwa jego wystąpienia osiągnie pewną uzasadniającą racjonale przewidywanie wielkość (zob. J. Gizek: Przyczynowość oraz przypisanie skutku w prawie karnym, Wrocław 1994, s. 82). Tak też to zagadnienie pojmowane jest w orzecznictwie, w którym akcentuje się, iż prawdopodobieństwo należy oceniać jako coś więcej niż abstrakcyjną tylko możliwość (zob. m.in. wyrok SN z dnia 20 czerwca 1972, V KRN 173/72). Można bowiem obciążyć kogoś powinnością i możliwością przewidywania tylko normalnych, typowych następstw, nie zaś następstw zupełnie wyjątkowych uwzględniając całokształt okoliczności w jakich rozgrywało się zdarzenie. Jak to stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 28 czerwca 1958r., III KRn 1136/57 kodeks karny nie zna odpowiedzialności za niezawinione, obiektywne następstwa czynu.
Wyrok SO w Tarnowie z dnia 11 lipca 2014 r., II Ka 292/14
Standard: 20512 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 20513