Skarga kasacyjna w postępowaniu rejestrowym (art. 519[1] § 3 k.p.c.)

Postępowaniem rejestrowym w rozumieniu art. 519[1] § 3 k.p.c. - obok postępowań rejestrowych związanych z prowadzeniem rejestrów o charakterze podmiotowym (postanowienie Sądu Najwyższego z 8 lipca 1998 r., III CZP 26/98) - jest także każde postępowanie prowadzone przez sąd rejestrowy na podstawie przepisów kodeksu spółek handlowych oraz pozostałych przepisów regulujących funkcjonowanie innych podmiotów podlegających wpisowi do rejestru (zob. postanowienie SN z 6 stycznia 2000 r., I CZ 208/99).

Stanowisko to jest zgodne z poglądem wyrażonym w postanowieniu Sądu Najwyższego z 16 kwietnia 1997 r., I CZ 24/97, według którego postępowaniem rejestrowym jest każde postępowanie przed sądem rejestrowym, bez względu na jego przedmiot, jeżeli dotyczy wpisu podmiotu gospodarczego do rejestru handlowego lub podmiotu już wpisanego do tego rejestru (zob. też postanowienie SN z 11 marca 1998 r., III CZ 10/98).

Zaskarżone postanowienie zostało wydane przez sąd rejestrowy i odnosi się do ustanowienia likwidatora majątku spółdzielni. Zapadło więc w postępowaniu rejestrowym, ale nie jest postanowieniem w przedmiocie wpisu lub wykreślenia z rejestru jakiegokolwiek podmiotu. Intencją wnioskodawcy nie jest w szczególności doprowadzenie do wpisania do KRS wykreślonej spółdzielni, czy też wykreślenia wpisu o jej wykreśleniu. Skarżący dąży jedynie do ustanowienia likwidatora w celu dokończenia likwidacji majątku tej spółdzielni. Przedmiotem zaskarżonego postanowienia jest zatem ustanowienie likwidatora. Przesądza to o niedopuszczalności wniesionej skargi kasacyjnej.

Sąd Najwyższy nie podziela przy tym stanowiska wyrażonego w postanowieniu z 19 września 2013 r., I CZ 69/13, w którym została sformułowana teza o dopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawie o otwarcie likwidacji uzupełniającej spółki akcyjnej. Uzasadniając ten pogląd Sąd Najwyższy wskazał, że „względy formalne, wynikające z wąskiego odczytania <>, o jakich mowa w art. 519[1] § 3 k.p.c., uniemożliwiłyby rozstrzygnięcie powstałej kwestii prawnej, a do tego drogą wykładni przepisu nie powinno się doprowadzać”. Takie ujęcie powodowałoby, że zakres dopuszczalności skargi kasacyjnej nie byłby wyznaczany przez art. 5191 k.p.c., ale przez istotność zagadnienia prawnego sformułowanego w skardze kasacyjnej. Innymi słowy, skarga kasacyjna byłaby dopuszczalna w każdej sprawie, jeżeli występowałoby w niej istotne zagadnienie prawne (art. 398[9] § 1 pkt 1 k.p.c.). Taka wykładnia nie jest możliwa, ponieważ pozbawiałaby art. 519[1] k.p.c. jakiegokolwiek znaczenia i przesądzałaby o tym, że dopuszczalność skargi kasacyjnej uzależniona byłaby od dyskrecjonalnej decyzji Sądu Najwyższego.

Postanowienie SN z dnia 28 września 2021 r., IV CSK 429/21

Standard: 64362 (pełna treść orzeczenia)

Od postanowienia w przedmiocie przymuszenia uczestnika – na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (jedn. tekst: Dz.U. z 2019 r., poz. 1500 ze zm.) – do złożenia wniosku o zmianę wpisu dotyczącego nazwy stowarzyszenia oraz zmiany statutu dotyczącego tej nazwy w ten sposób, żeby odróżniała się ona od nazwy innego zarejestrowanego stowarzyszenia, skarga kasacyjna jest niedopuszczalna.

Postanowienie SN z dnia 12 września 2019 r., I CZ 70/19

Standard: 66598 (pełna treść orzeczenia)