Art. 561. Zezwolenia na zawarcie małżeństwa
Kodeks postępowania cywilnego
§ 1. Zezwolenia na zawarcie małżeństwa kobiecie niemającej ukończonych lat osiemnastu udziela sąd opiekuńczy na jej wniosek. Postanowienie o udzieleniu zezwolenia staje się skuteczne z chwilą uprawomocnienia się i nie może być zmienione ani uchylone.
§ 2. Zezwolenia na zawarcie małżeństwa osobie dotkniętej chorobą psychiczną albo niedorozwojem umysłowym oraz osobom powinowatym w linii prostej udziela sąd na wniosek tych osób.
§ 3. W postanowieniu o udzieleniu zezwolenia wymienia się osobę, z którą małżeństwo ma być zawarte. Przed wydaniem postanowienia rozstrzygającego taki wniosek sąd wysłucha wnioskodawcę, osobę, z którą małżeństwo ma być zawarte, oraz w razie potrzeby osoby bliskie przyszłych małżonków. Gdy chodzi o udzielenie zezwolenia osobie dotkniętej chorobą psychiczną lub niedorozwojem umysłowym, sąd zasięgnie opinii biegłego lekarza, w miarę możności psychiatry.
- Zezwolenie na zawarcie małżeństwa kobiecie, która nie ukończyła 18 lat (art. 10 § 1 kro i art. 561 § 1 k.p.c.)
- Zakaz zawierania małżeństwa przez osoby dotknięte chorobą psychiczną albo niedorozwojem umysłowym
- Pojęcie "zagrożenia małżeństwa" o jakim mowa w art. 12 k.r.o.
- Pojęcie "zagrożenie zdrowia przyszłego potomstwa" w rozumieniu art. 12 § 1 k.r.o.
- Pojęcia „choroba psychiczna” i „niedorozwój umysłowy"
- Stan remisji w kontekście zakazu z art. 12 k.r.o.
- Deklaratoryjny charakter zezwolenia sądu
- Udzielenie zezwolenia na zawarcie małżeństwa ex post
- Unieważnienie małżeństwa z powodu choroby psychicznej albo niedorozwoju umysłowego (art. 12 § 2 k.r.o.)
- Zgodność z konstytucją zakazu określonego w art. 12 k.r.o.