Art. 378. Rozpoznawanie sprawy w granicach apelacji
Kodeks postępowania cywilnego
§ 1. Sąd drugiej instancji rozpoznaje sprawę w granicach apelacji; w granicach zaskarżenia bierze jednak z urzędu pod uwagę nieważność postępowania.
§ 2. W granicach zaskarżenia sąd drugiej instancji może z urzędu rozpoznać sprawę także na rzecz współuczestników, którzy wyroku nie zaskarżyli, gdy będące przedmiotem zaskarżenia prawa lub obowiązki są dla nich wspólne. Współuczestników tych należy zawiadomić o rozprawie; mogą oni składać pisma przygotowawcze.
- System apelacji pełnej (cum beneficio novorum); porównanie apelacji pełnej i ograniczonej
- Pojęcie rozpoznania sprawy (nie apelacji) w „granicach apelacji" (art. 378 § 1 k.p.c.)
- Granice apelacji w postępowaniu nieprocesowym
- Powoływanie nowych wniosków i zarzutów; związanie sądu zarzutami i wnioskami apelacji (art. 321 § 1 i art. 378 k.p.c.)
- Związanie sądu odwoławczego wnioskiem apelacyjnym co do sposobu rozstrzygnięcia (art. 378 § 1 k.p.c.)
- Związanie sądu zarzutami naruszenia prawa materialnego i procesowego
- Rozpoznanie sprawy na rzecz współuczestników, którzy nie zaskarżyli orzeczenia (art. 378 § 2 k.p.c.)
- Brak wymogu badania nieważności postępowania, jeżeli apelacja podlega odrzuceniu
- Kontrola instancyjna postanowienia o oddaleniu wniosków dowodowych
- Uwzględnienie z urzędu przez sąd II instancji dopuszczalności drogi sądowej
- Apelacja od wyroku rozstrzygającego o żądaniu głównym i ewentualnym
- Integralność orzeczenia w sprawach działowych; warunki formalne apelacji; granice zaskarżenia i zakaz reformationis in peius w sprawach działowych
- Nieważność postępowania apelacyjnego w razie orzeczenia poza granicami zaskarżenia (art. 379 § 3 k.p.c.)
- Nowe okoliczności faktyczne i dowody, powołane po raz pierwszy przed sądem apelacyjnym (art. 381 k.p.c.)
- Zarzut kasacyjny naruszenia art. 378 k.p.c.