Art. 138. Doręczenie pisma sądowego dorosłemu domownikowi, administracji, dozorcy lub sołtysowi
Kodeks postępowania cywilnego
§ 1. Jeżeli doręczający nie zastanie adresata w mieszkaniu, może doręczyć pismo sądowe dorosłemu domownikowi, a gdyby go nie było – administracji domu, dozorcy domu lub sołtysowi, jeżeli osoby te nie są przeciwnikami adresata w sprawie i podjęły się oddania mu pisma.
§ 2. Dla adresata, którego doręczający nie zastanie w miejscu pracy, można doręczyć pismo osobie upoważnionej do odbioru pism.
- Fikcja doręczenia zastępczego; domniemanie prawne i jego obalenie
- Pocztowy dowód nadania i doręczenia jako dowody urzędowe
- Brak obowiązku wyczerpania przez doręczyciela wszystkich możliwości doręczenia przewidzianych w art. 138 k.p.c.
- Doręczenia zastępcze dorosłemu domownikowi
- Dorosły w rozumieniu art. 138 k.p.c.
- Domownik w rozumieniu art. 138 k.p.c.
- Doręczenie zastępcze w przypadku ustanowienia osoby upoważnionej do odbioru pism sądowych
- Doręczenie pisma osobie upoważnionej do odbioru pism w miejscu pracy adresata (art. 138 § 2 k.p.c.)