Doręczenie zastępcze w przypadku ustanowienia osoby upoważnionej do odbioru pism sądowych
Doręczenia zastępcze dorosłemu domownikowi, administracji, dozorcy lub sołtysowi (art. 138 k.p.c.)
Osobę upoważnioną do odbioru pism należy rozumieć "nie tylko osobę, która ma specjalne upoważnienie pod tym względem, ale również każdą osobę, która ze względu na funkcję wykonywaną w organizacji adresata jest regulaminowo lub zwyczajowo uprawniona do odbioru pism, np. pracownik kancelarii (biura), portier, członek zarządu (administracji) itp."
Zakres pojęcia "osoby uprawnionej" (upoważnionej) zależy od wewnętrznego podziału funkcji w określonej jednostce, a może wynikać także z przyjętej praktyki. Pojęcie osoby upoważnionej jest szersze od pojęcia pełnomocnika, czy reprezentacji.
Z reguły upoważnienie do odbioru pism wynika z zakresu zadań pracownika lub też funkcji, jaką pełni w danej jednostce organizacyjnej. W sytuacji, gdy jednostka organizacyjna nie posiada obsługi, która zwyczajowo zajmuje się wysyłaniem i odbiorem korespondencji (sekretariat, biuro), a żaden z pracowników funkcjonujących w siedzibie jednostki organizacyjnej nie został formalnie upoważniony do odbioru korespondencji, za prawidłowe należy uznać doręczenie pisma do rąk pracownika uprawnionego do sprawowania bieżącej obsługi firmy, załatwiania zwykłych spraw związanych z funkcjonowaniem podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. To obowiązkiem jednostki organizacyjnej jest takie zorganizowanie odbioru pism, by odbioru dokonywała osoba upoważniona.
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 12 lipca 2017 r., I SA/Kr 194/17
Standard: 50449 (pełna treść orzeczenia)
Przewidziane w art. 138 § 1 k.p.c. doręczenie zastępcze dopuszczalne jest także w przypadku ustanowienia osoby upoważnionej do odbioru pism sądowych.
Art. 133 § 3 k.p.c. nie uzasadnia stanowiska, że w takich sytuacjach doręczenia można dokonać wyłącznie do rąk ustanowionego pełnomocnika procesowego lub osoby upoważnionej do odbioru pism, z wyłączeniem doręczenia zastępczego, chyba że zachodzi potrzeba zawiadomienia lub wezwania także udzielającego omawianego umocowania, np. celem zawarcia ugody lub przesłuchania w charakterze strony. Skoro zatem ustanowienie pełnomocnika procesowego bądź osoby umocowanej do odbioru pism, czyni te osoby adresatami pism, to stosownie do art. 138 § 1 k.p.c. a adresowane do nich pisma mogą im być skutecznie doręczone w sposób w tym przepisie określony.
Powołany przepis nie różnicuje dopuszczalności doręczenia zastępczego w zależności od tego jaki status przysługuje adresatowi.
Postanowienie SN z dnia 15 września 2004 r., III CZ 64/04
Standard: 50279 (pełna treść orzeczenia)