Wyrok z dnia 2017-07-12 sygn. I SA/Kr 194/17

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Piotr Głowacki Sędziowie: WSA Inga Gołowska(spr.) WSA Wiesław Kuśnierz po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 lipca 2017r. sprawy ze skargi S. Spółka z o.o. w K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z 19 grudnia 2016r. znak:[...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania -skargę oddala-

Uzasadnienie

Sygn. akt: I SA/Kr [...]

Uzasadnienie

I.

Zaskarżonym postanowieniem z 19 grudnia 2016r. znak: [...] Dyrektor Izby Skarbowej, w związku z wniesionym przez pełnomocnika podatnika-Spółki S. Sp. z o.o. z siedzibą w K., wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. nr [...] z 28 czerwca 2016r. w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2012, od 1 stycznia 2012r. do 31 grudnia 2012r. w kwocie 211.934,00 zł, działając na podstawie art. 163§2 w zw z art.162§1 i §2 ustawy z 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U z 2015r. poz. 613 ze zm. dalej-O.p.)- odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.

Postanowienie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

W stosunku do Spółki zostało wszczęte postępowanie kontrolne dotyczące rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania, prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób prawnych za 2012 rok. Skutkiem tego Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z 28 czerwca 2016r. nr [...] określił Spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2012 rok w wysokości 211.934,00 zł, podczas gdy Spółka w zeznaniu CIT-8 wykazała należny podatek dochodowy za ten rok w kwocie 14.312,00 zł.

Powyższa decyzja została wysłana na adres Spółki, wpisany jako siedziba i adres podmiotu z KRS. Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru decyzji wynika, że przesyłkę -awizowaną 30 czerwca 2016r. i 8 lipca 2016r. odebrała w dniu 14 lipca 2016r. A. F. upoważniony pracownik, potwierdzając odbiór własnoręcznym podpisem, a potwierdzenie to zostało oderwane od koperty zawierającej tę przesyłkę. Zapis ten w późniejszym czasie został jednak przekreślony na potwierdzeniu odbioru i przesyłka została zwrócona przez opertora pocztowego w dniu 15 lipca 2016r. z adnotacją ,,zwrot.nie podjęto w terminie" jednocześnie do przesyłki dołączono pismo Spółki z 14 lipca 2016r. z którego wynikało, że ,,osoba uprawniona do odbioru oraz upoważniania osób trzecich do odbioru korespondencji kierowanej do S. Sp. z o.o. z przyczyn zdrowotnych przebywa w Szpitalu do odwołania. W związku z zaistniałym faktem, nie posiadając odpowiedniego pełnomocnictwa nie możemy odebrać listu o numerze nadania [...]."

Organ podatkowy uznał, że decyzja została doręczona w trybie art. 150§4 O.p. po dwukrotnym awizowaniu, w dniu 14 lipca 2016r. Termin do wniesienia odwołania zaczął biec od 15 lipca 2016r. i upływał 28 lipca 2016r. co wynika z art. 223§2 pkt 1 w zw z art. 12§1 O.p.

Pismem z 19 września 2016r. pełnomocnik Spółki złożył wniosek o przy przywrócenie terminu do wniesienia do wniesienia odwołania od decyzji organu podatkowego z 28 czerwca 2016r. wskazując, że o wydaniu decyzji przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K., dowiedziano się 7 września 2016r. a przed tym dniem Spółka nie miała wiedzy o wydanej decyzji albowiem decyzja została doręczona w trybie zastępczym w okresie, kiedy Prezes Spółki S. R. -osoba do reprezentowania Spółki, przebywał na zwolnieniu lekarskim w [...] od 30 czerwca 2016r. do 30 sierpnia 2016r. a w Spółce nie było osoby uprawnionej do odbioru korespondencji. Z przyczyn leżących po stronie organu (inspektorzy prowadzący sprawę byli na urlopach), Spółce wyznaczono dopiero dzień 12 września 2016r. na zapoznanie się z treścią wydanej decyzji zatem z tym dniem należy wiązać datę ustania przyczyny uchybienia terminowi. W ciągu 7 dni, tj. 19 września 2016r., Spółka złożyła odwołanie i wniosek o przywrócenie terminu do złożenia odwołania.

Uzasadniając zaskarżone postanowienie, Dyrektor Izby Skarbowej

wskazał przepisy Ordynacji podatkowej odnoszące się do sprawy oraz stosowne orzecznictwo, podnosząc, że w sytuacji gdy A. F. pierwotnie odebrała przesyłkę a następnie ją zwrócono do organu, przedmiotowa decyzja została skutecznie doręczona Spółce w dniu 14 lipca 2016r. w trybie art. 153 O.p. Z akt sprawy wynikało bowiem, że w toku postępowania kontrolnego, Spółka odpowiadała na pisma kierowane do niej, które uprzednio odbierała A. F.. I tak przykładowo, A. F. jako osoba upoważniona odebrała przesyłkę kierowaną do Spółki -wezwanie z 22 lutego 2016r., 3 czerwca 2016r. potwierdziła odbiór zawiadomienia z 3 czerwca 2016r., 9 sierpnia 2016r. potwierdziła własnoręcznym podpisem, odręczną adnotacją ,,upoważniona do odbioru pism" oraz pieczęcią firmową, 7 września 2016r. podobnie. Powyższe przeczy twierdzeniu Spółki, że A. F. nie była upoważniona do odbioru korespondencji. Korespondencja była wydawana na poczcie do rąk A. F.. To przeczy także twierdzeniom, że Spółka powzięła wiadomość o wydanej decyzji w dniu 7 września 2016r.A. F. skutecznie odbierała korespondencję kierowaną do Spółki zatem mogła odebrać rzeczoną decyzję. Po podpisaniu zwrotnego potwierdzenia odbioru i oderwaniu go od koperty, widząc co zawiera przesyłka, zwróciła ją na poczcie. Odmowa odbioru przesyłki została zakwalifikowana w trybie art. 153 O.p.

Co do sposobu reprezentacji Spółki, organ wskazał, że zgodnie z KRS w kontrolowanym okresie i nadal Prezesem był S. R. a prokurentem samoistnym P. B.. W Spółce oprócz Prezesa była osoba upoważniona do samodzielnego działania w jej imieniu. Zgodnie z art. 151§1 O.p. w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016r. osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej, pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności-osobie upoważnionej do odbioru korespondencji lub prokurentowi. Nagła choroba Prezesa Spółki nie powinna zakłócić normalnego, prawidłowego funkcjonowania Spółki a prokurent P. B. mógł skutecznie odbierać korespondencję względnie upoważnić do odbioru korespondencji. Zmiana art. 151§1 O.p. miała charakter doprecyzowujący i także przed jego wprowadzeniem prokurent samoistny był osobą uprawnioną do odbioru korespondencji ponieważ zakres umocowania był bardzo szeroki i obejmował także odbiór korespondencji kierowanej do Spółki.

Organ zaznaczył również, że informacja na temat choroby Prezesa zawarta w piśmie z 17 lipca 2016r. była niezgodna z zaświadczeniem lekarskim z 30 czerwca 2016r. Zaświadczenie wydał lekarz ogólny a z treści wynika, ze pacjent jest niezdolny do pracy na okres 2 miesięcy i wymaga zdrowotnej rekonwalescencji i absolutnego spokoju. Powyższe nie potwierdza, że Prezes Spółki przebywał w szpitalu. Wnosząc o przywrócenie terminu Spółka nie wykazała, że w okresie od 30 czerwca 2016r. do 30 sierpnia 2016r. Prezes przebywał w szpitalu a jego choroba miała charakter nagły, okoliczności związane ze stanem zdrowia uniemożliwiały mu prowadzenia spraw Spółki w tym upoważnianie osób właściwych do odbioru korespondencji.

Prokurent ustanowiony w Spółce, wg wyjaśnień miał przebywać na urlopie. Choroba Prezesa Spółki i urlop prokurenta nie mogły wpłynąć na termin załatwienia sprawy przez organ a w konsekwencji na termin wydania decyzji. Z żadnego przepisu Ordynacji podatkowej nie wynika aby terminy załatwienia sprawy w tym czasie nie biegły.

Organ nie podzielił stanowiska Spółki, że ta zapoznała się z treścią decyzji w dniu 12 września 2016r. W ocenie organu Spółka powzięła wiadomość w dniu 14 lipca 2016r. kiedy A. F. odebrała przesyłkę, zapoznała się z treścią zwrotnego potwierdzenia odbioru i podpisania go. W piśmie z 5 września 2016r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. poinformował Spółkę, że decyzja nr [...] została wydana w dniu 28 czerwca 2016r. i uznana za doręczoną z dniem 14 lipca 2016r. Pismo to doręczono Spółce 7 września 2016r. Oznacza to, że nie można przyjąć, iż wniosek z 19 września 2016r. był złożony w terminie 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminowi.

II.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na powyższe postanowienie, Spółka zarzuciła:

1. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę postanowienia poprzez przyjęcie, że:

a. A. F. była osobą uprawnioną do odbioru korespondencji podczas gdy osoba nie posiadała upoważnienia do odbioru korespondencji kierowanej do Skarżącego,

b. W okresie nieobecności prezesa zarządu Skarżącego w spółce były osoby uprawnione do odbioru korespondencji, podczas gdy organ I instancji nie wykazał by jakakolwiek osoba dysponował pełnomocnictwem do odbioru korespondencji,

c. A. F. odmawiając przyjęcia korespondencji kierowanej do Skarżącego wiedziała, że korespondencja zawiera decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z 28 czerwca 2016r. nr [...], albowiem było to napisane na zwrotnym potwierdzeniu odbioru dołączonym do koperty, podczas gdy taka adnotacja nie miała miejsca,

d. wiedza A. F. co do zawartości przesyłki kierowanej do Skarżącego, była równoznaczna z wiedzą Skarżącej spółki o wydaniu przedmiotowej decyzji,

prowadzący do naruszenia przepisów postępowania mającego istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 162§1 O.p. poprzez odmowę przywrócenia terminu do wniesienia odwołania podczas gdy skarżący uprawdopodobnił, że uchybienie terminowi nastąpiło bez jego winy;

2.naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 162§2 O.p. poprzez uznanie, że Skarżący wniósł podanie o przywrócenie terminu po upływie 7 dni od ustania przyczyn uchybienia terminowi, podczas gdy Skarżący wniósł odwołanie w terminie 7 dni od momentu, w którym dowiedział się o treści decyzji Dyrektora UKS z 28 czerwca 2016r.;

3. naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy tj. art. 151 O.p. (w brzmieniu obowiązującym w chwili wszczęcia postępowania kontrolnego) poprzez uznanie, że na podstawie tego przepisu osobą uprawnioną do odbioru korespondencji jest prokurent, podczas gdy przepis ten nie zawierał zapisu o prokurencie, a zapis ten został wprowadzony dopiero nowelizacja z 10 września 2015r. więc nie mógł mieć zastosowania w sprawie.

Wskazując na powyższe wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej z 19 grudnia 2016r. znak: [...] w całości oraz zwrot kosztów postępowania sądowoadministracyjnego w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Uzasadniając skargę jej autor przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania, stanowiska stron oraz argumentację zbieżną z tą, którą Skarżąca Spółka prezentowała w sprawie.

Odpowiadając na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko zaprezentowane w zaskarżonym postanowieniu.

III.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Stosownie do art. 3§1 ustawy z 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U z 2016r. poz. 718 ze zm. dalej-p.p.s.a.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Przepis art. 3§2 pkt 3 p.p.s.a. stanowi, że kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu.

W ramach swej kognicji sąd bada, czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia prawa materialnego i przepisów postępowania. Zgodnie z art. 134§1 p.p.s.a., sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Zobowiązany jest natomiast do wzięcia z urzędu pod uwagę wszelkich naruszeń prawa, w tym także tych nie podnoszonych w skardze, które są związane z materią zaskarżonych aktów administracyjnych. Orzekanie odbywa się z uwzględnieniem wówczas obowiązujących przepisów prawa. Na podstawie art. 135 p.p.s.a. Sąd, podejmuje środki w celu usunięcia naruszenia prawa, w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego załatwienia sprawy.

Uwzględnienie skargi następuje w przypadkach naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (art. 145§1 pkt. 1 lit. a p.p.s.a.), naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (art. 145§1 pkt. 1 lit. b p.p.s.a.), oraz innego naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145§1 pkt. 1 lit. c p.p.s.a.). W przypadkach, gdy zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach sąd stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia (art. 145§1 pkt. 2 p.p.s.a.).

Należy również wskazać, że w myśl art. 119 pkt 3 p.p.s.a. sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym, jeżeli przedmiotem skargi jest postanowienie wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienie rozstrzygające sprawę co do istoty oraz postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie.

Kierując się powyższymi kryteriami Sąd uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem zaskarżone postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej jest prawidłowe.

Przechodząc do kontroli zaskarżonego postanowienia w pierwszej kolejności wskazać należy, że kwestia przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej została uregulowana w art. 162 O.p. Zgodnie z art. 162§1 O.p. w razie uchybienia terminowi należy przywrócić termin na wniosek zainteresowanego, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy. Stosownie zaś do § 2 tego artykułu podanie o przywrócenie terminu należy wnieść w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminowi. Jednocześnie z wniesieniem podania należy dopełnić czynności, dla której był określony termin. Powołany artykuł kreuje zatem cztery przesłanki warunkujące możliwość przywrócenia terminu: uchybienie terminowi, wniesienie przez zainteresowanego wniosku o przywrócenie terminu z zachowaniem siedmiodniowego terminu do jego złożenia (od dnia ustania przyczyny jego uchybienia), uprawdopodobnienie przez stronę braku swojej winy oraz dopełnienie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu czynności, dla której ustanowiony był przywracany termin. Przesłanki te muszą być spełnione łącznie.

Przesłanką budzącą najwięcej wątpliwości w niniejszej sprawie jest przesłanka braku winy w uchybieniu terminowi do wniesienia odwołania od wskazanej na wstępie decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K.. Niewątpliwie ocena wystąpienia tej przesłanki ma zasadnicze znaczenie dla prawidłowości rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Przystępując do tej oceny przede wszystkim zauważyć należy, że z powołanego powyżej artykułu wynika, że wystarczy, iż przesłanka ta zostanie przez stronę uprawdopodobniona. W orzecznictwie sądowym i doktrynie zgodnie przyjmuje się, że uprawdopodobnienie jest środkiem zastępczym dowodu w znaczeniu ścisłym, niedającym pewności, lecz tylko wiarygodność (prawdopodobieństwo) twierdzenia o jakimś fakcie. Jest to środek zwolniony od ścisłych formalności dowodowych (np. W. Siedlecki, Zarys postępowania cywilnego, Warszawa 1968, s. 247, a także wyrok WSA w Warszawie z 12 maja 2010r. sygn. akt: III SA/Wa 97/10dostępny CBOSA). Jednocześnie przy ocenie, czy strona dopuściła się uchybienia terminu bez swej winy, bierze się pod uwagę wszystkie okoliczności faktyczne i ocenia winę według obiektywnych mierników staranności.

Podkreślić przy tym należy za poglądami doktryny, że kryterium braku winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przywrócenie nie jest zatem dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa (por. B. Adamiak. J. Borkowski. R. Mastalski, J. Zubrzycki, Ordynacja podatkowa. Komentarz, Wrocław 2003, s. 566). Brak winy można przyjąć tylko wtedy, gdy wnioskodawca nie mógł przezwyciężyć przeszkody w zachowaniu terminu, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia.

Ocena braku winy w uchybieniu terminu powinna uwzględniać wszystkie okoliczności sprawy. Nie należy również tracić z pola widzenia i tej okoliczności, że wykładnia przepisów procesowych regulujących instytucję przywrócenia terminu musi być zawsze dokonywana z perspektywy uwzględniającej treść zasady prawa do sądu, tym samym z perspektywy przywołanej funkcji ochronnej. Determinuje ona bowiem istotę tej instytucji (W. Kręcisz, Glosa do postanowienia NSA z 19 marca 2008r., sygn. akt: II FZ 105/08 dostępny CBOSA). W tym miejscu należy podkreślić, że w art. 45 ust. 1 ustawy z 2 kwietnia 1997r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) sformułowane zostało prawo do sądu, które swoim zakresem obejmuje sprawiedliwe i jawne rozpatrzenie sprawy. Nadto w art. 78 tej Konstytucji przewidziano prawo przysługujące każdej ze stron do zaskarżenia orzeczeń wydanych w I instancji. Przywołane unormowania Konstytucji RP stanowią punkt wyjścia dla oceny prawidłowości działań podejmowanych przez organy administracji w niniejszej sprawie.

Brak winy przy dokonywaniu czynności procesowej osoba zainteresowana winna uprawdopodobnić, tj. stosowną argumentacją powinna wykazać swoją staranność oraz fakt, że przeszkoda była od niej niezależna i istniała przez cały czas aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu (powstała w czasie biegu terminu do dokonania czynności procesowej i trwała po jego upływie aż do wystąpienia z wnioskiem - wyrok NSA z 13 czerwca 20002r. sygn. akt: V SA 2320/01 dostępny CBOSA). Od uznania organu administracji publicznej zależy jednak ocena w jakim stopniu dana informacja uprawdopodabnia fakt przytoczony przez stronę. Organ orzekający nie jest upoważniony w świetle powołanych przepisów do podejmowania czynności zmierzających do zebrania dowodów na okoliczności uprawdopodobnienia, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. Obowiązany jest natomiast do szczegółowego odniesienia się w orzeczeniu rozstrzygającym wniosek o przywrócenie terminu do okoliczności uprawdopodabniających-zdaniem wnioskodawcy-brak winy w uchybieniu terminu. Jest to tym bardziej istotne, gdy organ negatywnie rozpoznaje wniosek, co skutkuje zamknięciem wnioskodawcy drogi do powtórnego rozpoznania jego sprawy stosownie do art. 127 O.p. W konsekwencji organ odmawiając przywrócenia terminu do wniesienia odwołania obowiązany był stosownie do art. 217§2 O.p. w sposób wyczerpujący odnieść się do przesłanki braku winy w uchybieniu terminu.

W sprawie poddanej osądowi, przyczyną dla której uchybiono terminowi do złożenia odwołania była choroba Prezesa Spółki. S. R. przebywał na zwolnieniu lekarskim w N. . Zdaniem Skarżącej Spółki, w czasie jego choroby, tj. od 30 czerwca do 30 sierpnia 2016r. w Spółce nie było osoby uprawnionej do podejmowania czynności w imieniu Spółki w tym upoważnionej do odbioru korespondencji. Spółka powzięła wiadomość o wydaniu decyzji dopiero 7 września 2016r. kiedy otrzymała pismo z organu informujące o wydaniu decyzji. Spółka zapoznała się z decyzją 28 czerwca 2016r. Choroba prezesa miała charakter nagły i nie był on w stanie wyznaczyć pełnomocnika.

Zdaniem Sądu, sama choroba, nawet poświadczona zaświadczeniem lekarskim, nie jest przy tym wystarczająca dla uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu. W przypadku choroby trzeba wskazać, że rodzaj choroby uniemożliwiał dokonanie czynności oraz że nie istniała możliwość skorzystania z pomocy innych osób w jej dokonaniu (wyrok NSA z 24 września 2014r. sygn. akt: I FSK 1425/13 dostępny CBOSA). Skarżąca Spółka nie uprawdopodobniła, iż Steffen Röhr nie mógł wyręczyć się inną osobą w celu dochowania terminu do wniesienia odwołania, a wiedziała, że w sprawie toczy się postępowanie wymiarowe. Dodać należy, że Sąd podziela te poglądy prezentowane w orzecznictwie sądów administracyjnych, z których wynika, że choroba nie stanowi samoistnej okoliczności wystarczającej do uznania, że uchybienie terminowi nastąpiło bez winy zainteresowanego i nie wyklucza możliwości dokonania czynności procesowej przez stronę (wyroki NSA z 17 czerwca 2010r. sygn. akt: I FSK 356/09 wyrok NSA z 26 czerwca 2014r. sygn. akt: II FSK 1779/12 dostępne CBOSA).

Z zaświadczenia lekarskiego (tłumaczenia przysięgłego z j. niemieckiego) wynika, że w dniu 30 czerwca 2016r. lekarz ogólny-akupunktura, medycyna naturalna,chiroterapia [...] w B. , wydała zaświadczenie lekarskie stwierdzające, że ,,S. R. z powodów zdrowotnych jest niezdolny do pracy na okres 2 miesięcy. Pacjent wymaga zdrowotnej rekonwalescencji i absolutnego spokoju."

Z treści tegoż zaświadczenia w ogóle nie wynika na co jest chory pacjent i jaki charakter ma dolegliwość (czy pacjent ma leżeć, czy może chodzić czy wymaga rehabilitacji itp.). Nie wiadomo też czy choroba miała istotnie nagły charakter. Czy pacjent przebywał w N. przed 30 czerwca 2016r. a dopiero w tym dniu zgłosił się do lekarza, czy też mamy do czynienia z dolegliwościami, które pojawiły się niespodziewanie.

Co ważne, w realiach sprawy a co wynika z odpisu z KRS sporządzonego na dzień 9 września 2016r. (znajduje się w aktach administracyjnych sprawy) w Skarżącej Spółce, ustanowiony był prokurent samoistny P. B..

Zgodnie z art. 205§1 ustawy Kodeks spółek handlowych "jeżeli zarząd jest wieloosobowy, sposób reprezentowania określa umowa spółki. Jeżeli umowa spółki nie zawiera żadnych postanowień w tym przedmiocie, do składania oświadczeń w imieniu spółki wymagane jest współdziałanie dwóch członków zarządu albo jednego członka zarządu łącznie z prokurentem". Jak wynika z powyższego przepisu regułą reprezentowania w spółce z zarządem wieloosobowym jest współdziałanie dwóch członków zarządu lub jednego członka zarządu i prokurenta. Umowa spółki może wprowadzać inny sposób reprezentacji, jednakże musi to nastąpić w sposób oczywisty. Postanowienia umowy muszą być w tym względzie wyraźne, aby nie wywołać wątpliwości jaką ma być reprezentacja spółki w konkretnym przypadku. Przepis powyższy określa sposób reprezentacji organu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Nie oznacza to jednak, iż skuteczne oświadczenie woli w imieniu spółki może zostać złożone jedynie przez zarząd. Może to uczynić również odpowiednio umocowany pełnomocnik. A takim pełnomocnikiem jest właśnie prokurent samoistny. W Spółce powołany został prokurent, który uprawniony był do samodzielnej reprezentacji Spółki-P. B..

Zgodnie z art. 109ą§1 Kodeksu cywilnego "prokura jest pełnomocnictwem udzielonym przez przedsiębiorcę podlegającego obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców, które obejmuje umocowanie do czynności sądowych i pozasądowych, jakie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa". Jak wskazuje się w literaturze przedmiotu prokura jest najszerszym ze znanych pełnomocnictw, które z punktu widzenia źródła umocowania najbliższe jest przedstawicielstwu ustawowemu. W wypadku gdy w spółce powołano prokurenta, zarząd może być "zmuszony" do współdziałania z prokurentem, ale także reprezentowanie przez prokurenta może stanowić "wyręczenie" zarządu przy dokonywaniu czynności prawnych (Por. A. Kidyba, Komentarz aktualizowany do art. 205 Kodeksu spółek handlowych Lex/el). "Upoważnienie do czynności sądowych, jakie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa (prokura zastępuje pełnomocnictwo procesowe) i pozasądowych, oznacza, że prokura dotyczy nie tylko zwykłych czynności spółki, ale również czynności przekraczających zakres zwykłych czynności spółki. Do przykładowych czynności sądowych prokurenta należeć może wnoszenie i cofanie pozwu, ustanowienie pełnomocnictw procesowych, zawieranie ugody w procesie, a więc wszelkie czynności proceduralne przed sądem, a także innymi organami, na przykład administracji publicznej, samorządowej)" (Por. A. Kidyba, Komentarz aktualizowany do art. 41 Kodeksu spółek handlowych Lex/el). Prokurent jest więc umocowany do działania w imieniu przedsiębiorcy w postępowaniu administracyjnym (w tym w postępowaniu przed organami podatkowymi i celnymi, Urzędem Patentowym RP, Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Urzędem Regulacji Energetyki, organami samorządu terytorialnego, organami administracji rządowej) i sądowoadministracyjnym (postępowanie przed wojewódzkimi sądami administracyjnymi i Naczelnym Sądem Administracyjnym). Umocowanie prokurenta przed powyższymi organami i sądami obejmuje możliwość zawierania ugód w postępowaniu administracyjnym i sądowoadministracyjnym (Por. R. Uliasz, Komentarz do art.109ą Kodeksu cywilnego Lex/el).

Podsumowując tę część rozważań wskazać należy, że w Spółce były podmioty, które były umocowane do działania w imieniu Spółki pod nieobecność Prezesa Zarządu w tym do odbioru korespondencji z organów podatkowych, a osobą tą niewątpliwie był prokurent samoistny uwidoczniony w Dziale 2, Rubryka 3-Prokurenci Krajowego Rejestru Sądowego nr [...]-P. B. prokura samoistna.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy z 20 sierpnia 1997r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 1203 ze zm. ze zm.), domniemywa się, że dane wpisane do rejestru są prawdziwe.

Twierdzenia Skarżącej Spółki, że A. F. nie była upoważniona do odbioru korespondencji kierowanej do Spółki zdają się przeczyć okolicznościom wielokrotnego odbioru korespondencji dedykowanej Spółce, właśnie przez tę osobę. A. F. odbierała korespondencję kierowaną przez organ kontrolny zarówno przed wydaniem decyzji jak i po jej wydaniu. Incydentalna odmowa odbioru korespondencji nie świadczy o tym, że osoba ta była nieuprawniona do odbioru przesyłek.

Godzi się zaznaczyć, że przez osobę upoważnioną do odbioru pism należy rozumieć "nie tylko osobę, która ma specjalne upoważnienie pod tym względem, ale również każdą osobę, która ze względu na funkcję wykonywaną w organizacji adresata jest regulaminowo lub zwyczajowo uprawniona do odbioru pism, np. pracownik kancelarii (biura), portier, członek zarządu (administracji) itp." (E. Iserzon [w:] Komentarz IV, 1970, s. 124). Zakres pojęcia "osoby uprawnionej" (upoważnionej) zależy od wewnętrznego podziału funkcji w określonej jednostce, a może wynikać także z przyjętej praktyki. Pojęcie osoby upoważnionej jest szersze od pojęcia pełnomocnika, czy reprezentacji. Z reguły upoważnienie do odbioru pism wynika z zakresu zadań pracownika lub też funkcji, jaką pełni w danej jednostce organizacyjnej. W sytuacji, gdy jednostka organizacyjna nie posiada obsługi, która zwyczajowo zajmuje się wysyłaniem i odbiorem korespondencji (sekretariat, biuro), a żaden z pracowników funkcjonujących w siedzibie jednostki organizacyjnej nie został formalnie upoważniony do odbioru korespondencji, za prawidłowe należy uznać doręczenie pisma do rąk pracownika uprawnionego do sprawowania bieżącej obsługi firmy, załatwiania zwykłych spraw związanych z funkcjonowaniem podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. To obowiązkiem jednostki organizacyjnej jest takie zorganizowanie odbioru pism, by odbioru dokonywała osoba upoważniona.

Istotnym w sprawie jest również i to, że pismo z 14 lipca 2016r. zawierające informację o niemożności podjęcia korespondencji zawiera jedynie pieczątkę firmy S. Sp z o.o. i nieczytelną parafę, która nie pozwala na identyfikację podmiotu, który ją naniósł. Nie wiadomo zatem kto (z imienia i nazwiska) złożył parafę i czy ta osoba, była w ogóle uprawniona do składania pism w imieniu Spółki a w szczególnego pisma o tej treści.

Skarżąca Spółka nie przedstawiła żadnych dowodów wskazujących, że A. F. była osobą której w sposób nieuprawniony przekazano korespondencję kierowaną do strony.

Dodatkowo należy podnieść, że w okresie pobytu poza Polską, obowiązkiem strony Skarżącej było takie zorganizowanie pracy w ramach prowadzone działalności gospodarczej w okresie nieobecności, aby w należyty sposób zabezpieczyć swoje interesy.

Reasumując zarzuty skargi nie zasługują na uwzględnienie bowiem organy podatkowe nie naruszyły przepisów prawa w zakresie wskazanym na wstępie niniejszych wywodów. Skargę, więc, zgodnie z art. 151 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U z 2016r. poz. 718 ze zm. dalej-p.p.s.a.) należało oddalić.