Art. 228. Postępowanie z przedmiotami wydanymi lub znalezionymi
Kodeks postępowania karnego
§ 1. Przedmioty wydane lub znalezione w czasie przeszukania należy po dokonaniu oględzin, sporządzeniu spisu i opisu zabrać albo oddać na przechowanie osobie godnej zaufania z zaznaczeniem obowiązku przedstawienia na każde żądanie organu prowadzącego postępowanie.
§ 2. Tak samo należy postąpić ze znalezionymi w czasie przeszukania przedmiotami mogącymi stanowić dowód innego przestępstwa, podlegającymi przepadkowi lub których posiadanie jest zabronione.
§ 3. Osobom zainteresowanym należy natychmiast wręczyć pokwitowanie stwierdzające, jakie przedmioty i przez kogo zostały zatrzymane.
- Oddanie na przechowanie przedmiotów wydanych lub znalezionych w czasie przeszukania (art. 228 § 1 k.p.k.)
- Wynagrodzenie osoby godnej zaufania, której oddano przedmioty na przechowanie
- Zbycie przez osobę godną zaufania przedmiotów oddanych na przechowanie (art. 228 k.p.k.i art. art. 300 § 2 k.k.)
- Niedopuszczalność drogi sądowej w sprawie o wynagrodzenia za przechowanie rzeczy oddanej w trybie art. 228 k.p.k.
- Przechowawca jako osoba zajmująca się sprawami majatkowymi innych osób w rozumieniu art. 308 k.k.
Komentarz redakcyjny
Przedmioty wydane lub znalezione w czasie przeszukania poddaje się je oględzinom, sporządza spis i opis zabranych rzeczy. Szczegółowe oględziny oraz dokładny opis zatrzymanych przedmiotów ma istotne znacznie, gdyż mogą one zaginąć, ulec zmianie. Do protokołu można dołączyć dokumentację fotograficzną lup wydruk np. zawartych na nośniku treści.
Dowody rzeczowe powinny być zabezpieczone przed niepostrzeżoną zamianą lub deformacją, a więc odpowiednio oznaczone (metryką, metką), a gdy ich charakter temu się nie sprzeciwia – opakowane w sposób umożliwiający oglądanie rzeczy, więc najlepiej w przezroczystą folię. Niefrasobliwe umieszczenie dowodów rzeczowych w otwartych kopertach, włączonych w akta sprawy, pozbawionych cech identyfikujących itp., może skutkować wykluczeniem ich z kręgu wiarygodnych dowodów” (wyrok SA w Krakowie z 3.09.1998 r., II AKa 155/98).
O sposobie postępowania z przedmiotami zatrzymanymi, odebranymi lub znalezionymi podczas przeszukania decyduje organ, który zadecydował o przeprowadzeniu danej czynności, tj. sąd lub prokurator, w zależności od etapu postępowania.
W zależności od tego, czy zatrzymane rzeczy mogą stanowić dowód w sprawie lub podlegać zajęciu w celu zabezpieczenia kar majątkowych, środków karnych o charakterze majątkowym, przepadku, środków kompensacyjnych albo roszczeń o naprawienie szkody wydaje się stosowną decyzję o uznaniu ich za dowody rzeczowe w sprawie lub o zabezpieczeniu majątkowym.
Rzeczy mogą być też oddane na przechowanie osobie godnej zaufania, tj. takiej która daje rękojmię, że należycie zabezpieczy powierzoną jej rzecz oraz przedstawi ją na każde wezwanie organu procesowego. Może to nastąpić po dokonaniu ich oględzin oraz sporządzeniu ich spisu i opisu. Tak samo należy postąpić ze znalezionymi w czasie przeszukania przedmiotami mogącymi stanowić dowód innego przestępstwa, podlegającymi przepadkowi lub których posiadanie jest zabronione ( art. 228 § 2 k.p.k.).
Stosunku prawnego powstałego na podstawie art. 228 k.p.k. nie sposób utożsamiać ze stosunkiem obligacyjnym w rozumieniu art. 835 i nast. k.c., gdyż cechuje go współwystępowanie elementów prywatnoprawnych oraz publicznoprawnych. W sytuacji, kiedy osoba